[در حال نماز، جنگ افزارهايتان را همراه داشته باشيد و جانب احتياط را بگيريد تا غافلگير نشويد]

( وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ‌) ...(وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ ) اين آيه شريفه كيفيت نماز خوف را بيان مى‌كند و خطاب را متوجه رسول خدا 6 مى‌نمايد و او را امام جماعت فرض مى‌كند (مى‌فرمايد تو نماز را براى لشكر اقامه مى‌كنى، نيمى از لشكر با تو در نيمى از نماز شركت مى‌كنند و مى‌روند، نيمى ديگر به جماعت مى‌ايستند.) و اين در حقيقت از قبيل بيان حكم در قالب مثال است تا بيان براى شنونده واضح‌تر شده، و در عين حال مختصرتر و زيباتر از كار درآيد.

پس مراد از اينكه فرمود:(فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ) خصوص نماز جماعت است، و مراد از جمله:(فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ) برخاستن طايفه‌اى از لشكريان اسلام به نماز با رسول خدا 6 بنحو اقتدا است كه اين طايفه مامورند اسلحه خود را با خود داشته باشند، و مراد از اينكه فرمود:(فَإِذا سَجَدُوا ...) اين است كه وقتى طايفه اول سجده آخر نماز را بجا آوردند و نماز را تمام كردند، در پشت سر طايفه ديگر قرار بگيرند.

و همچنين مراد از جمله:(وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ) اين است كه طايفه دوم كه مى‌خواهند با رسول خدا 6 نماز بخوانند، نيز اسلحه خود را با خود داشته باشند.

و معناى آيه- و خدا داناتر است- اين است كه وقتى تو (رسول خدا ص) در جنگ همراه مسلمانان باشى، و حال، حال خوف بوده باشد، و بخواهى براى مسلمانان اقامه نماز كنى، يعنى با آنان نماز جماعت بخوانى، همه آنان يكباره داخل نماز نشوند، بلكه طايفه‌اى از آنان با تو به نماز بايستند، و به تو اقتدا كنند، و در حال نماز اسلحه خود را بردارند، و معلوم است كه طايفه‌اى ديگر مواظب اين طايفه و اثاث آنان هستند تا به سجده بروند و نماز را تمام كنند، و در پشت سر شما در جاى طايفه دوم قرار گيرند، آن وقت طايفه دوم در حالى كه آنها نيز سلاح را با خود دارند مى‌آيند و به نماز مى‌ايستند.

و اگر كلمه طايفه را كه مؤنث مجازى است، توصيف كرد به كلمه اخرى مؤنث كلمه آخر و در عين حال ضمير جمع مذكر به طايفه برگردانده، با اينكه ممكن بود ضمير مؤنث برگرداند و بفرمايد: و لتاخذ اسلحتها بطورى كه گفته‌اند براى اين بود كه هم رعايت جانب لفظ را كرده باشد و هم رعايت جانب معنا را (از نظر لفظ صفت موصوف مؤنث را مؤنث آورده، و از نظر لفظ هم را به طايفه برگردانيده. چون معناى طايفه، جماعتى از مردم است.) و در جمله:( وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ‌)- و حتما احتياط خود و سلاح خود بر گيرند