اهميتى نمى‌دهند و ديدى كه صدقه‌ها به سفارش و شفاعت داده مى‌شود و در آن رضاى خدا مقصود نيست و بلكه به اين جهت داده مى‌شود كه مردم از او طلب مى‌كنند و اگر ديدى كه مردم در شكم و شهوت آزادند، باكى ندارند از اينكه چه مى‌خورند و چه نكاح مى‌كنند و ديدى كه دنيا به مردم روى آورده.

و ديدى كه شعائر دين كهنه و بر افتاده، در چنين روزگارى بر حذر باش، و براى درخواست نجات از خدا به خدا متوسل شو و بدان كه مردم در چنين روزگارى غرق در سخط الهى هستند و اگر خداى تعالى مهلتشان داده، از اين كار منظورى دارد و تو منتظر تحقق آن منظور باش و كوشش كن تا خداى عز و جل تو را در وضعى ببيند كه خلاف وضع مردم باشد تا اگر عذاب در آنان نازل شود تو زودتر به رحمت خداى تعالى برسى و اگر عذابشان تاخير بيفتد آنها مبتلا شوند و تو از آنچه آنها در آن هستند بيرون شده باشى يعنى تو مثل آنان بر خداى عز و جل جرأت نكرده باشى و بدان كه خداى تعالى اجر نيكوكاران را ضايع نمى‌سازد و رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است.[1] مؤلف: در اين باره اخبار بسيار ديگر از رسول خدا 6 و امامان اهل بيت آن جناب (: و الصلات) به يادگار مانده كه اين دو حديث كه ما نقل كرديم از نظر معنا جامع‌ترين آنها است و احاديث (آخر الزمان) در حقيقت شكفته و تفصيل آن كلياتى است كه آيه شريفه مورد بحث يعنى آيه:(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِينَ يُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ...) بر آن دلالت داشت و خدا داناتر است.

[1] روضه كافى ج 8 ص 42- 36