امام باقر و امام صادق (ع) نيز همين تفسير روايت شده است.

مؤلف: در مجمع البيان بعد از نقل اين روايت گفته: كه اين قول مؤيدى دارد و آن اين است كه رسول خدا 6 هنگامى كه به امام امير المؤمنين (ع) فرمان فتح خيبر را مى‌داد و در حالى كه حامل بيرق چند نوبت پا به فرار گذاشت هم مردم را ترساند و هم مردم او را ترساندند چنين فرمود: لاعطين الراية غدا رجلا يحب اللَّه و رسوله و يحبه اللَّه و رسوله كرارا غير فرار لا يرجع حتى يفتح اللَّه على يده فردا حتما رايت جنگ را به مردى مى‌دهم كه خدا و رسول را دوست دارد و خدا و رسول هم او را دوست مى‌دارد، مردى كه حمله مى‌كند و پا به فرار نمى‌گذارد تا اينكه خدا به دست او فتح را نصيب اسلام كند (و يا قلعه‌ها را بدست وى فتح كند)، آن گاه روز بعد پرچم جنگ را به دست آن جناب داد.

و اما اوصافى كه در آيه براى افراد مؤمن مورد بحث آمده يعنى تواضع و نرمى در باره اهل ايمان و شدت و سخت گيرى بر كفار و جهاد در راه خدا با نداشتن پروا از ملامت ملامت گران چيزى است كه احدى از شيعه و سنى نمى‌تواند آنها را در مورد على (ع) انكار كند و بگويد: آن جناب استحقاق اين اوصاف را نداشته، براى اينكه شدتش در برابر اهل شرك و كفر و دمارى كه از روزگار آنها در آورد و صحنه‌هايى كه در تشييد ملت اسلام و نصرت دين داشت و خاطراتى كه از رأفتش نسبت به مؤمنين ضبط شده بر كسى پوشيده نيست.

مؤيد ديگر اينكه مصداق روشن آيه شريفه و اوصاف ذكر شده در آن على (ع) است، اين است كه رسول خدا 6 قريش را تهديد مى‌كرد كه بعد از آن جناب على با آنان قتال خواهد كرد، به اين روايت توجه كنيد: سهل بن عمرو با جماعتى از قريش به حضور رسول خدا 6 آمده، عرضه داشتند، اى محمد بردگان ما به تو ملحق شده‌اند، آنان را به ما برگردان، رسول خدا 6 فرمود: اى گروه قريش دست از شرك و كفر برداريد و گرنه خداى تعالى مردى را به سراغ شما مى‌فرستد (و البته خواهد فرستاد) كه با شما بر سر تاويل قرآن قتال كند، همانطور كه من بر سر تنزيل آن با شما قتال كردم، بعضى از اصحاب پرسيدند: يا رسول اللَّه او كيست؟ ابو بكر است؟ فرمود: نه، و ليكن آن كسى است كه الان در حجره مشغول پاره‌دوزى است و در آن لحظه على (ع) داشت كفش رسول خدا 6 را پينه مى‌زد.

و از على (ع) روايت شده كه در روز جنگ بصره فرمود: به خدا سوگند تا به امروز كسى به جنگ اهل اين آيه نيامده بود، امروز اولين روزى است كه با اهل اين آيه مى‌جنگند آن گاه آيه مذكور را تلاوت كرد.