نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 5 صفحه : 442
دلهاتان نبود، هر آينه شما هم مىديديد آنچه را
كه من مىبينم، و مىشنيديد آنچه را كه من مىشنوم[1]
خداى تعالى هم فرموده:(وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا
لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا، وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ)[2]، ظاهر آيه شريفه:(وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ)[3]، نيز بر
اين معنا دلالت دارد، براى اينكه به دست آوردن يقين را نتيجه عبادت خوانده و
فرمود: پروردگارت را عبادت كن تا يقين به دستت آيد ، و نيز آيه زير كه
مىفرمايد:(وَ كَذلِكَ نُرِي إِبْراهِيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ
وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ)[4]، كه وصف
ايمان را گره خورده مربوط به مشاهده ملكوت دانسته، و نيز آيه شريفه زير كه
مىفرمايد:(كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ
لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَيْنَ الْيَقِينِ)[5] و نيز فرموده:(إِنَّ
كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ كِتابٌ
مَرْقُومٌ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ )[6]، اين خود
يك حقيقتى است قرآنى كه خواننده عزيز بايد براى رسيدن به بحث مفصل آن منتظر آينده-
يعنى تفسير سوره مائده (آيه 55)(إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ
رَسُولُهُ ...) و آيه(يا أَيُّهَا الَّذِينَ
آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ ...)[7]- باشد.
و قرآنى بودن
اين حقيقت منافاتى با سخنان قبلى ما ندارد (كه گفتيم قرآن كريم طريقه تفكر فطرى را
كه خلقت بشر بر آن طريقه است و حيات بشر مبتنى بر آن است پيشنهاد مىكند) براى
اينكه رسيدن به ملكوت آسمانها و زمين موهبتى است الهى كه خداى تعالى هر يك از
بندگان خود را كه بخواهد به آن اختصاص مىدهد، و معلوم است كه عاقبت از آن مردم با
تقوا است، (ليكن نمىتوان كل بشر را از طريقه تفكر باز داشت، به اميد اينكه كل بشر
مشمول چنين موهبتى شوند)
[4] و ما اين چنين ملكوت آسمانها و زمين را به ابراهيم نشان
داديم، تا چنين و چنان شود و تا از صاحبان يقين گردد. سوره انعام، آيه
75 .
[5] نه چنين نيست بلكه اگر صاحب علم اليقين مىشديد مسلما دوزخ
را مىديديد، و سپس آن را به عين اليقين مشاهده مىكرديد. سوره تكاثر آيه
7 .
[6] محققا كتاب و نامه اعمال نيكان در عليين است، و تو نمىدانى
عليين چيست، كتابى است نوشته شده كه فقط مقربين درگاه خدا آن را مشاهده
مىكنند. سوره مطففين، آيه 21 .