و در همان كتاب آمده كه ابن ابى شيبه و مروزى در كتاب خود زوائد الزهد و ابو الشيخ بن حبان، از مكحول روايت كرده‌اند كه گفته است: من شنيده‌ام كه رسول خدا 6 فرموده بود: هيچ بنده‌اى چهل شبانه روز خود را براى خدا خالص نمى‌سازد مگر آنكه چشمه‌هايى از حكمت از قلبش به جوشش در آمده و بر زبانش جارى مى‌شود.[1] مؤلف: اين روايت از روايات مشهور است و به عين اين الفاظ و يا به الفاظى ديگر نقل شده ولى به همين معنا به طرقى ديگر روايت شده است.

و در همان كتاب آمده كه حكيم ترمذى در كتاب نوادر الاصول، از زيد بن ارقم روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: هر كس با خلوص بگويد: لا اله الا اللَّه، داخل بهشت مى‌شود، شخصى پرسيد: يا رسول اللَّه خلوص در گفتن اين كلمه به چه معنا است؟ فرمود: به اين معنا كه گفتن اين كلمه او را از آنچه حرام است باز بدارد.[2] مؤلف: مفاد اين روايت بطور مستفيض يعنى به طرقى زياد نقل شده، هم جوامع شيعه و هم جوامع سنت آن را نقل كرده‌اند، شيعه از ائمه اهل بيت : و اهل سنت از رسول خدا و ما ان شاء اللَّه تعالى عمده آن روايات را به عين عباراتش در جاى مناسبى كه پيش مى‌آيد نقل خواهيم كرد و در ذيل اين آيات رواياتى در شان نزول وارد شده كه بسيار مختلف و پريشان است و چون پيدا بود كه جنبه تطبيق آيه با مصداقى از مصاديقش را دارد (هر چند كه خدا بهتر مى‌داند) لذا از ايراد آنها صرفنظر كرديم.

[1] ( 1 و 2) در المنثور، ج 2 ص 237.

[2] ( 1 و 2) در المنثور، ج 2 ص 237.