است كه چنين و چنان كند؟) در اينجا آنان را غايب فرض كرده و مى‌فرمايد: خدا بر مؤمنين واجب كرده كه چنين و چنان كنند ، و ما در سابق به طور كلى وجه اينگونه التفاتها را بيان كرديم، و اما وجه آن در خصوص اين مورد اين است كه آيه شريفه در زمينه منت‌گذارى بر مؤمنين به خاطر صفت ايمانشان سخن مى‌گويد و مى‌خواهد بفرمايد علت اين منت‌گذارى صفت ايمان ايشان است و اين معنا را تنها با آوردن صفت يعنى كلمه- مؤمنين مى‌توان رسانيد، حتى تعبير(الَّذِينَ آمَنُوا) هم آن را نمى‌رساند، چون بطورى كه گفته‌اند تنها صفت مى‌تواند مشعر به عليت باشد، نه فعل، و اگر ما به اين شورى نگوئيم حد اقل مى‌گوئيم صفت بهتر عليت را مى‌رساند تا فعل، معناى آيه روشن است.

البته در اين آيه بحث‌هايى ديگر هست كه ان شاء اللَّه العزيز در هر موضعى مناسب يكى از آنها ايراد مى‌گردد.