نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 3 صفحه : 600
(وَ إِذا لَقُوكُمْ قالُوا
آمَنَّا) يعنى اهل كتاب منافقند، وقتى شما را مىبينند مىگويند ايمان
آورديم.
(وَ إِذا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنامِلَ مِنَ الْغَيْظِ) و چون به
خلوت مىروند، سرانگشت خود را از شدت خشمى كه بر شما دارند مىگزند. و كلمه
عض گاز گرفتن با دندان با فشار است. و كلمه انامل جمع انمله است
كه به معناى نوك انگشتان است. و كلمه غيظ به معناى خشم و كينه است.
و عض انامل بر فلان چيز مثلى است كه در مورد تاسف و حسرت و رساندن شدت
خشم و كينه زده مىشود.
(قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ ...) اين جمله نفرينى است بر آنان در عبارت امر. و
اگر اينطور تعبير كرده، براى اين بوده كه جمله به ما بعدش كه مىفرمايد:(إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ) متصل شده، چنين معنا
دهد:
بگو، بار
الها بخاطر همين كينهاى كه دارند، مرگشان بده، كه تو، به آنچه در سينهها است
يعنى در دلها و جانها است دانايى.
(إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ ...) مسائت كه مصدر
تسؤهم است، به معناى بد حالى است، بر خلاف مسرت و سرور كه به معناى خوشحالى
است.
[اگر
مسلمين صبر كنند و تقوا پيشه سازند، از كينه دشمنان ايمن خواهند بود]
و اين آيه ما
را دلالت مىكند و به ما مىگويد: شما مسلمانان اگر صبر كنيد و تقوا به خرج دهيد
از كينه دشمنان ايمن خواهيد بود.
پايان
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 3 صفحه : 600