يهوديان حق را با اينكه علم به آن دارند كتمان مى‌كنند، اينك آن آيه را از نظر خواننده مى‌گذرانيم:( فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‌) ...(وَ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ‌) ...(الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ، وَ إِنَّ فَرِيقاً مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ )[1].

و در معناى آيه اقوال مختلفى از مفسرين بر سر زبان‌ها است، مثل اينكه بعضى گفته‌اند: جمله:

(وَ لا تُؤْمِنُوا ...) كلام خداى تعالى است نه گفتار يهود به يكديگر و خطاب به صيغه جمع در جمله مذكور و در جمله‌(ما أُوتِيتُمْ) و جمله‌(أَوْ يُحاجُّوكُمْ عِنْدَ رَبِّكُمْ) به مؤمنين است و خطاب به صيغه مفرد در كلمه قل به رسول خدا ص است.

(در اينجا لازم است تذكر دهم هم اكنون كه مشغول نوشتن اين مطالب هستم ساعت هشت شب است و من از كنار پيكر مطهر استاد بزرگوارم مؤلف اين كتاب و ده‌ها كتاب ديگر علامه سيد محمد حسين طباطبائى قدس سره بر مى‌گردم كه امروز يعنى هيجدهم محرم الحرام هزار و چهار صد و دو، هجرى قمرى مطابق با بيست و چهارم آبانماه هزار و سيصد و شصت هجرى شمسى ساعت 9 صبح از دار دنيا رحلت نمود، مى‌خواستم همين جا شرحى از احوال آن بزرگوار بنويسم، ليكن فكر كردم رشته سخن تفسيرى قطع مى‌شود، لذا اگر خداى تعالى توفيقى دهد در آخر همين جلد، شرح مختصرى خواهم نوشت ان شاء اللَّه مترجم ).

بنا به گفته اين مفسر معناى آيه چنين مى‌شود: شما مسلمانان اعتماد نكنيد مگر به كسى كه پيرو دين شما باشد. تو اى پيامبر به ايشان بگو هدايت تنها هدايت خدا است، زنهار چنان نباشد كه آيندگان همين دين شما و هدايت خدا را بيابند و شما از آن بى‌بهره باشيد و يا همانها نزد پروردگارتان با شما محاجه كنند- كه چرا با اينكه دليلى داشتيد عمل نكرديد- و نيز بنا به گفته وى كلمه قل در هر دو مورد خطاب به رسول خدا ص است.

بعضى ديگر نظير اين را گفته‌اند، با اين تفاوت كه خطاب جمع در سه جمله:

(أُوتِيتُمْ‌) و(أَوْ يُحاجُّوكُمْ) و(عِنْدَ رَبِّكُمْ) خطاب به يهود است، در نتيجه معنا چنين مى‌شود: شما مسلمانان جز به كسى كه پيرو دين شما باشد اعتماد مكنيد، تو اى پيامبر به يهود بگو هدايت تنها هدايت خدا است (و اين چه جاى تعجب است) كه به كسى داده شود، مثل آن هدايتى كه به شما داده شده و يا مسلمانان با شما محاجه كنند نزد پروردگارتان، به ايشان بگو

[1] كسانى كه كتابشان داديم، كعبه را مى‌شناسند، همانطور كه فرزندان خود را مى‌شناسند و محققا طائفه‌اى از ايشان حق را كتمان مى‌كنند با اينكه مى‌دانند.