در معناى طهارت داشتيم.

[منظور از رفع عيسى به سوى خدا و تطهير او از كافران ]

و از آنجايى كه در آيه شريفه كلمه رافعك مقيد به قيد الى شده معلوم مى‌شود كه منظور از اين رفع، رفع معنوى است نه رفع صورى و جسمى، چون خداى تعالى در مكانى بلند قرار نگرفته تا عيسى ع را به طرف خود بالا ببرد، او مكانى از سنخ مكانهاى جسمانى كه اجسام و جسمانيات در آن قرار مى‌گيرند ندارد، به همين جهت دورى و نزديكى نسبت به خداى تعالى هم دورى و نزديكى مكانى نيست، پس تعبير مذكور نظير تعبيرى است كه در آخر همين آيه آورده و فرموده:(ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ ...)، مخصوصا اگر منظور از توفى قبض روح باشد كه خيلى روشن خواهد بود كه منظور از رفع، رفع معنوى است يعنى ترفيع درجه و تقرب به خداى سبحان، نظير تعبيرى كه قرآن كريم در باره شهدا يعنى كشته شدگان در راه او آورده و فرموده:

(أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ)[1]، كه منظور از كلمه عند ظرف مكانى نيست، بلكه تقرب معنوى است و باز نظير تعبيرى كه در سوره مريم در شان ادريس ع آورده فرموده:(وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّا)[2]، كه منظور از مكان در آن جمله مكانت و منزلت است، نه مكان مادى.

و چه بسا گفته باشند كه مراد از رفع عيسى ع به سوى خدا بالا بردن روح و جسم عيساى زنده به آسمان است چون از ظاهر قرآن شريف بر مى‌آيد كه خداى تعالى عيسى ع را در حالى كه زنده بود به آسمان مادى و جسمانى بالا برده و مقام قرب خداى سبحان و محل نزول بركات و مسكن ملائكه مكرم هم همين آسمان مادى است و شايد در آينده انشاء اللَّه موفق شويم بحثى پيرامون معناى آسمان ايراد كنيم.

در آيه شريفه اول توفى آن گاه رفع و سپس تطهير از كافران ذكر شده و تطهير از كافران را فرع و تابع رفع قرار داده و اين مى‌رساند كه منظور از تطهير هم تطهير معنوى است نه ظاهرى، چون گفتيم منظور از رفع رفع معنوى است، پس تطهير عيسى دوريش از كفار و مصونيتش از معاشرت با ايشان و افتادنش در جامعه آلوده به قذارت كفر و جحود است.

(وَ جاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلى‌ يَوْمِ الْقِيامَةِ)

[مراد از تفوق پيروان عيسى (ع) بر كافران تا روز قيامت‌]

اين قسمت از آيه وعده‌اى است از خداى تعالى به عيسى ع كه به زودى پيروانش بر مخالفين كافر به نبوتش، تفوق پيدا مى‌كنند و اين تفوقشان تا روز قيامت دوام‌

[1] بلكه( شهيدان راه خدا) زنده به حيات ابدى شدند و در نزد خدا متنعم خواهند بود. سوره آل عمران، آيه 169 .

[2] ما او را به مكانى بلند بالا برديم. سوره مريم، آيه 57 .