اينكه هر كسى و هر انسانى عادتا مى‌داند چه خورده و در خانه خود چه چيزى را ذخيره كرده است.

و اگر اين يك معجزه را مقيد به اذن خدا نكرد، با اينكه مى‌دانيم هيچ معجزه‌اى (بلكه هيچ عملى) بدون اذن خدا تحقق نمى‌يابد، هم چنان كه فرمود:(وَ ما كانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ)[1]، براى اين بوده كه از اين معجزه تعبير كرده بود به خبر دادن. و خبر دادن، غير از خلق نمودن و زنده كردن است كه حقيقتا فعل خدا است و اگر به عيسى منسوب شود با اذن او خواهد بود. و خبر دادن فعل خداى تعالى و لايق به ساحت قدس او نيست، بدين جهت فقط اين معجزه را مقيد به اذن خدا نكرد.

علاوه بر اينكه مساله خلق و احياء اين تفاوت را هم با اخبار به غيب دارد كه در دو معجزه اولى خطر گمراه شدن مردم بيشتر است، مردم وقتى ببينند كسى مرده را زنده مى‌كند و بدون شكافتن قبر با بيل و كلنگ از قبر در مى‌آورد و يا از گل مرغى درست مى‌كند و آن را زنده مى‌كند و پرواز مى‌دهد، با مختصر وسوسه و مغلطه‌اى به ذهنشان مى‌رسد كه اين شخص خدا است، به خلاف از غيب خبر دادن كه در نظر مردم ساده، امرى مبتذل و پيش پا افتاده است و آن را براى هر كسى كه رياضت بكشد و براى هر كاهن و شعبده‌بازى ممكن مى‌داند، لذا لازم بود در آن دو معجزه اول اذن خدا را قيد كند تا بيننده در مورد آن جناب، قائل به الوهيت نشود. و در سومى يعنى اخبار به غيب، لزومى نداشت و همچنين در شفا دادن اكمه و ابرص كه در اين سه معجزه كافى بود كه تنها بفهماند اين اعمال شعبده‌بازان نيست، بلكه آيتى است از ناحيه خداى تعالى، آن هم در برابر مردمى كه ادعاى ايمان مى‌كنند و به همين جهت در آخر كلامش فرمود:(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ)، يعنى اگر شما در ادعايتان (كه ايمان داريم) راست بگوئيد اين معجزات براى شما كافى است.

(وَ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ لِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ) اين آيه شريفه عطف است به جمله:(وَ رَسُولًا إِلى‌ بَنِي إِسْرائِيلَ)، خواهيد پرسيد: جمله معطوف عليه يعنى رسولا ... در سياقى قرار گرفته كه عيسى ع در آن غايب فرض شده و مى‌فرمايد: خدا به او كتاب و حكمت و تورات و انجيل آموخته در حالى كه او را به سوى بنى اسرائيل گسيل داشته و جمله معطوف يعنى و مصدقا ... در سياقى است كه خود عيسى متكلم است، مى‌گويد: من چنين و چنانم با اين حال چگونه ممكن است اين دو سياق به هم‌

[1] هيچ رسولى نمى‌تواند معجزه‌اى بياورد مگر به اذن خدا. سوره مؤمن، آيه 78 .