مى‌دهد كلام خود را مقيد مى‌كند به مشيت و اذن خداى تعالى، از خلقت خود خبر مى‌دهد خبر خود را مقيد مى‌كند به اذن خدا، از مرده زنده كردنش خبر مى‌دهد مقيدش مى‌كند به اذن خدا. و در آخر، كلام خود را با اين جمله ختم مى‌كند كه:(إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ).

[معجزات حضرت عيسى (ع) در خارج، از آن جناب صادر مى‌شده است‌]

و ظاهر اينكه فرمود:(أَنِّي أَخْلُقُ لَكُمْ ...) اين است كه اين معجزات در خارج از آن جناب صادر مى‌شده، نه اينكه از باب صرف تحدى و احتجاج خواسته است بفرمايد: من چنين و چنان مى‌كنم، چون اگر منظور صرف حرف بوده و خواسته عذر خصم را قطع و حجت را تمام كند، جا داشت كلام خود را به قيدى كه اين معنا را افاده كند مقيد سازد، مثلا بفرمايد: اگر از من بخواهيد مرده را زنده مى‌كنم و امثال اين عبارات.

علاوه بر اينكه آيات زير كه حكايت خطاب خداى تعالى به عيسى ع در روز قيامت است، بطور كامل دلالت مى‌كند بر اينكه اين معجزات از آن جناب سرزده، مى‌فرمايد:

( إِذْ قالَ اللَّهُ يا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ، اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَ عَلى‌ والِدَتِكَ‌)- تا آنجا كه مى‌فرمايد-(وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي، فَتَنْفُخُ فِيها فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِي وَ تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنِي، وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتى‌ ... )[1].

اين را گفتيم كه تا بطلان گفتار بعضى از مفسرين روشن شود كه گفته‌اند: نهايت چيزى كه از آيه شريفه استفاده مى‌شود اين است كه خداى سبحان چنين سرى به عيسى بن مريم داده بود، و او هم در مقام احتجاج و به منظور اتمام حجت فرموده كه دليل نبوت من اين است كه اگر از من اين معجزات را بخواهيد انجام مى‌دهم و اما اينكه همه اين معجزات و يا بعضى از آنها را انجام داده، آيه شريفه دلالتى بر آن ندارد.

(وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ ...) اين جمله اخبار به غيبى است كه مختص به خدا و رسولانى است كه خداى تعالى آگهى بدان را به وسيله وحى به آنان داده و اين خود معجزه‌اى ديگر است و اخبار به غيبى است كه صريح در تحقق است، يعنى هر كس آن را بشنود شكى در معجزه بودنش نمى‌كند، براى‌

[1] يعنى روز قيامت آن زمان كه خداى تعالى به عيسى بن مريم مى‌فرمايد: به ياد آر نعمتى را كه من بر تو و بر مادرت انعام كردم ... و به اذن من از گل چيزى به شكل مرغ درست مى‌كردى و در آن مى‌دميدى، پس به اذن من مرغى زنده مى‌شد و كور مادر زاد و بيمار برصى را به اذن من شفا مى‌دادى و مردگان را به اذن من از قبر در مى‌آوردى! سوره مائده، آيه 110 .