responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 3  صفحه : 306

ملائكه صفت تقرب را از راه اكتساب و مجاهده با نفس به دست نياورده‌اند و با اين حال چگونه بعضى از آنان مقرب و بعضى غير مقرب شده‌اند، چون ممكن است مقام تقرب در ملائكه موهبتى باشد و در انسان از راه عمل و مجاهدت به دست آيد.

جمله:(وَجِيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ) و همچنين جمله‌هايى كه به آن عطف شده، يعنى و من المقربين و يكلم ... ، و من الصالحين و يكلمه و رسولا ، همه جمله‌هايى حاليه‌اند.

(وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا ...) كلمه مهد به معناى آن بسترى است كه براى كودك شيرخوار تهيه مى‌كنند. و كلمه كهلا از ماده كهولت يعنى سالخوردگى گرفته شده و به معناى دوران بين جوانى و پيرى است، دورانى است كه انسان به حد تماميت و قوت مى‌رسد، و لذا بعضى گفته‌اند: كهل به كسى گفته مى‌شود كه جوانيش با پيرى مخلوط شده و چه بسا گفته باشند كهل كسى است كه سنش به سى و چهار سال رسيده باشد.

و به هر حال جمله مورد بحث مى‌فهماند كه عيسى ع تا سن كهولت زنده مى‌ماند و اين خود بشارت ديگرى است براى مريم.

[اقوالى كه در باره سخن گفتن عيسى (ع) با مردم در سن كهولت، گفته شده است‌]

و در اينكه قرآن كريم تصريح كرده به اينكه عيسى ع تا سن كهولت زنده مى‌ماند، با اينكه انجيل‌ها دلالت مى‌كند بر اينكه بيش از سى و سه سال در روى زمين زندگى نكرد، نظرى هست كه جا دارد در آن دقت شود و لذا بعضى گفته‌اند: سخن گفتن وى با مردم در سن كهولت، بعد از برگشتنش از آسمان است، چون آن جناب قبل از آنكه به آسمان صعود كند، به سن كهولت نرسيده بود تا در آن سن با مردم سخن گفته باشد و چه بسا گفته باشند آنچه بعد از بررسى دقيق در كتب تاريخ به دست مى‌آيد، اين است كه عيسى ع بر خلاف آنچه از انجيل‌ها استفاده مى‌شود حدود شصت و چهار سال در زمين زندگى كرد.

آنچه از سياق آيه مورد بحث استفاده مى‌شود اين است كه مى‌خواهد به يكى از معجزات آن جناب اشاره كند. و در ضمن افاده آن معنا مى‌رساند كه وى به سن شيخوخت و پيرى نمى‌رسد و مدت معاشرت و سخن گفتنش با مردم از طرف ابتدا ايام صباوت، و از طرف انتها ايام كهولت است. و آنچه از كودك و گهواره و ارتباط آن دو با هم معهود ذهن ما است، اين است كه كودك را در اوائل عمرش تا چندى كه قنداق مى‌شود و قبل از اينكه به راه بيفتد يعنى قبل از رسيدن به دو سالگى، در گهواره مى‌گذارند و بنا بر اين اگر كسى بگويد: فلان كودك در گهواره سخن گفت اين عبارت نمى‌رساند كه اين سخن گفتن از باب معجزه‌

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 3  صفحه : 306
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست