(101) سوره قارعه مكى است و يازده آيه دارد. (11)

[سوره القارعة (101): آيات 1 تا 11]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(الْقارِعَةُ (1) مَا الْقارِعَةُ (2) وَ ما أَدْراكَ مَا الْقارِعَةُ (3) يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ (4))

(وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ (5) فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ (6) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ (7) وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ (8) فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ (9))

(وَ ما أَدْراكَ ما هِيَهْ (10) نارٌ حامِيَةٌ (11))

ترجمه آيات‌

به نام خداى رحمان و رحيم.

آن حادثه كوبنده (1).

و چه كوبنده عظيمى؟! (2).

و تو نمى‌دانى كه كوبنده چيست؟ (3).

روزى است كه مردم چون ملخ فرارى رويهم مى‌ريزند (4).

و كوه‌ها چون پشم رنگارنگ حلاجى شده مى‌گردد (5).

اما كسى كه اعمالش نزد خدا سنگين وزن و داراى ارزش باشد (6).

او در عيشى رضايت‌بخش خواهد بود (7).

و اما آنكه اعمالش وزن و ارزشى نداشته باشد (8).

او در آغوش و دامن هاويه خواهد بود (9).

و تو نمى‌دانى هاويه چيست (10).

آتشى است سوزنده (11).