و كلمه من در جمله (مِنْ كُلِّ أَمْرٍ) به گفته بعضى‌[1] از مفسرين به معناى باء است.

بعضى‌[2] ديگر گفته‌اند: به معناى خودش است، يعنى ابتداى غايت، ولى سببيت را هم مى‌رساند، و آيه را چنين معنا مى‌دهد: ملائكه و روح در آن شب به اذن پروردگارشان و به سبب هر امرى الهى نازل مى‌شوند .

بعضى‌[3] ديگر گفته‌اند: باء براى تعليل به غايت است، و معنايش اين است ملائكه و روح در آن شب به اذن پروردگارشان نازل مى‌شوند، براى خاطر اينكه هر امرى را تدبير كنند .

ليكن حق مطلب اين است كه: مراد از امر، اگر آن امر الهى باشد كه آيه‌(إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ)[4] تفسيرش كرده، حرف من براى ابتدا خواهد بود، و در عين حال سببيت را هم مى‌رساند، و به آيه چنين معنا مى‌دهد: ملائكه و روح در شب قدر به اذن پروردگارشان نازل مى‌شوند، در حالى كه نزولشان را ابتدا مى‌كنند و هر امر الهى را صادر مى‌نمايند .

و اگر منظور از امر مذكور هر امر كونى و حادثه‌اى باشد كه بايد واقع گردد، در اين صورت حرف من به معناى لام تعليل خواهد بود، و آيه را چنين معنا مى‌دهد: ملائكه و روح در آن شب به اذن پروردگارشان نازل مى‌شوند براى خاطر تدبير امرى از امور عالم.

(سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ) در مفردات گفته: كلمه سلام و سلامت به معناى عارى بودن از آفات ظاهرى و باطنى است‌[5].

پس جمله سلام هى اشاره است به اينكه عنايت الهى تعلق گرفته است به اينكه رحمتش شامل همه آن بندگانى بشود كه به سوى او روى مى‌آورند، و نيز به اينكه در خصوص شب قدر باب نقمتش و عذابش بسته باشد، به اين معنا كه عذابى جديد نفرستد. و لازمه اين معنا آن است كه طبعا در آن شب كيد شيطان‌ها هم مؤثر واقع نشود، هم چنان كه در بعضى از روايات هم به اين معنا اشاره رفته است.

[1] ( 1 و 2 و 3) روح المعانى، ج 30، ص 196.

[2] ( 1 و 2 و 3) روح المعانى، ج 30، ص 196.

[3] ( 1 و 2 و 3) روح المعانى، ج 30، ص 196.

[4] فرمان نافذ خدا( در عالم) چنين است كه وقتى اراده خلقت چيزى را بكند به محض اينكه بگويد باش، موجود مى‌شود. سوره يس، آيه 82.

[5] مفردات راغب، ماده سلم .