نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 443
تحويل گرفتن
قرائت قارى است، به منظور غلط گيرى و تصحيح قرائت وى، و قارى به معناى خود خواننده
است[1].
البته
بايد توجه داشت كه در مورد بحث كه مىفرمايد ما به زودى تو را اقراء مىكنيم، به
معناى اقراى معمول در بين خود افراد معلولى نيست، كه استاد گوش بدهد و غلطهاى
شاگرد را تصحيح كند، و يا جايى كه خوب نخوانده خوب خواندن را به او بياموزد، چون
چنين چيزى از رسول خدا 6 سابقه نداشته، و معهود نيست كه چيزى از قرآن را خوانده
باشد، و چون به علت فراموشى خوب نخوانده و يا به غلط خوانده، خداى تعالى فرموده
باشد تو بخوان و من گوش مىدهم، تا درست خواندن را به تو ياد دهم، بلكه منظور از
اقراء در خصوص مورد، اين است كه ما چنين قدرتى به تو مىدهيم كه درست بخوانى و خوب
بخوانى، و آن طور كه نازل شده و بدون كم و كاست و غلط و تحريف بخوانى، و خلاصه
آنچه را كه نازل شده فراموش نكنى.
و
جمله(سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسى) وعدهاى
است از خداى تعالى به پيامبرش، به اينكه علم به قرآن و حفظ قرآن را در اختيارش
بگذارد، به طورى كه قرآن را آن طور كه نازل شده همواره حافظ باشد، و هرگز دچار
نسيان نگردد، و همانطور كه نازل شده قرائتش كند، و ملاك در تبليغ رسالت و وحى به
همانطور كه وحى شده همين است.
و
جمله(إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ) استثنايى
است كه تنها به منظور بقاى قدرت الهى بر اطلاقش آورده شده، مىخواهد بفهماند چنين
نيست كه خداى تعالى بعد از دادن چنين عطيهاى ديگر قادر نباشد تو را گرفتار
فراموشى كند، نه، بعد از اعطاء هم باز به قدرت مطلقه خود باقى است، و اين استثنايى
نظير استثنايى است كه در آيه شريفه:(وَ أَمَّا الَّذِينَ
سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ
إِلَّا ما شاءَ رَبُّكَ عَطاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ)[2]
مىباشد، كه توضيحش در همان سوره گذشت.
پس
در اين استثنا نمىخواهد بعضى از مصاديق نسيان را از عموم لا تنسى
خارج كند و بفرمايد به زودى علم قرآن را به تو مىدهيم به طورى كه هيچ چيز از قرآن
را فراموش نكنى، مگر آنچه را كه او خواسته است فراموش كنى، براى اينكه اگر معنا
چنين باشد اختصاص به رسول خدا 6 ندارد، همه مردم اينطورند، و از هر چيزى و
[2] و اما كسانى كه سعادت داده شدهاند در بهشتند، در حالى كه
جاودان در آنند، ما دام كه آسمان و زمين بر جا است، مگر آنچه كه پروردگارت بخواهد،
عطايى غير مقطوع. سوره هود، آيه 108.
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 443