نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 390
- با حذف
راويان آخر حديث- روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: با يكديگر مذاكره كنيد و
بديدن يكديگر برويد و احاديث را براى يكديگر نقل كنيد، كه حديث مايه جلاى دلها
است، و دلها زنگ مىزند آن چنان كه شمشير زنگ مىزند، و جلاى آن حديث است[1].
و
از روضة الواعظين نقل شده كه گفت امام باقر (ع) فرمود: هيچ چيز قلب آدمى را بقدر
گناه فاسد نمىكند، قلب وقتى با گناه آشنا شد، روز به روز بيشتر متمايل بدان مىشود،
تا جايى كه گناه بر آن چيره شود، آن وقت است كه قلب زير و رو گشته بالا و پايين
مىشود. رسول خدا 6 فرمود: وقتى مؤمن گناهى مرتكب شود، لكه سياهى در قلبش پيدا
مىشود، اگر توبه كند و دل از گناه بكند، و از پروردگارش طلب مغفرت كند، دوباره
قلبش صيقلى و شفاف مىشود، و اگر زيادتر گناه كند، آن لكه زيادتر مىشود، اين
همان رين است كه خداى تعالى در بارهاش در كتاب كريمش فرموده:(كَلَّا بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ)[2].