responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 2  صفحه : 667

ترجمه آيات‌

شما اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد هر گاه به يكديگر وامى تا مدت معينى داديد آن را بنويسيد، نويسنده‌اى در بين شما آن را به درستى بنويسد، و هيچ نويسنده‌اى نبايد از آنچه خدايش آموخته دريغ كند، پس حتما بنويسيد، و بايد كسى كه حق به عهده او است و بدهكار است، املا كند، (نه طلبكار)، و بايد كه از خدا و پروردگارش بترسد، و چيزى كم نكند و اگر بدهكار سفيه و يا ديوانه است، و نمى‌تواند بنويسد سرپرستش به درستى بنويسد، و دو گواه از مردان و آشنايان به گواهى بگيريد، و اگر به دو مرد دسترسى نبود، يك مرد و دو زن از گواهانى كه خود شما ديانت و تقوايشان را مى‌پسنديد، تا اگر يكى از آن دو يادش رفت ديگرى به ياد او بياورد، و گواهان هر وقت به گواهى دعوت شدند نبايد امتناع ورزند و از نوشتن وام چه به مدت اندك و چه بسيار، ملول نشويد، كه اين نزد خدا درست‌تر و براى گواهى دادن استوارتر، و براى ترديد نكردن شما مناسب‌تر است، مگر آنكه معامله‌اى نقدى باشد، كه ما بين خودتان انجام مى‌دهيد، پس در ننوشتن آن حرجى بر شما نيست، و چون معامله‌اى كرديد گواه گيريد، و نبايد نويسنده و گواه را زيان برسانيد، و اگر رسانديد، ضررى به خودتان است، از خدا بترسيد خدا شما را تعليم مى‌دهد، كه او به همه چيز دانا است (282).

و اگر در سفر بوديد و نويسنده‌اى نيافتيد، بايد گروى گرفته شود، و اگر بعضى از شما بعضى ديگر را امين شمرد، امانت‌دار بايد امانت او را بدهد، و از خدا و پروردگار خويش بترسد، و زنهار! نبايد گواهى را كتمان كنيد، و با اينكه ديده‌ايد، بگوئيد: نديده‌ام، كه هر كس شهادت را كتمان كند دلش گنهكار است، و خدا به آنچه مى‌كنيد دانا است (283).

بيان آيات [بيان و توضيح دو آيه شريفه مربوط به احكام قرض و رهن‌]

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا تَدايَنْتُمْ‌) ... كلمه تداين كه مصدر تداينتم است به معناى قرض دادن و قرض گرفتن است، و كلمه املال و كلمه املاء هر دو به معناى اين است كه شما بگوئيد و ديگرى بنويسد، و كلمه بخس به معناى كم گذاشتن و حيف و ميل كردن مال مردم است، و كلمه سامة كه مصدر تساموا است به معناى خسته شدن است، و كلمه مضاره كه مصدر لا يضار است به معناى ضرر زدن طرفينى است كه هم در مورد دو نفر استعمال مى‌شود، و هم در مورد جمعيت، و كلمه فسوق به معناى خارج شدن از اطاعت است، و كلمه رهان به معناى مالى است كه به گرو گيرند، و به جاى آن، كلمه رهن (به ضمه راء و ضمه هاء) نيز قرائت‌

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 2  صفحه : 667
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست