لزوم باشد.

و در اينكه فرمود:(تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ) و نفرمود: تعرفونهم بسيماهم- شما مسلمانان ايشان را با سيمايشان مى‌شناسيد ، براى اين بود كه آبروى فقرا را حفظ نموده و راز آنان را بپوشاند، و پرده تعفف آنان را هتك نكرده باشد، چون معروف شدن فقرا نزد همه مردم نوعى خوارى و اظهار ذلت ايشان است، به خلاف اينكه خطاب را تنها متوجه رسول خدا ص كند، و بفرمايد: تو ايشان را به سيمايشان مى‌شناسى براى اينكه آن جناب پيامبرى است كه به سوى فقرا و اغنيا و همه طبقات مبعوث شده، نسبت به همه رؤوف و مهربان است، و به نظر ما براى او از حال فقرا گفتن نه كسر شان ايشان است، و نه آبروريزى از آنان، و خدا داناتر است- نكته التفات از همه مسلمين به خطاب به شخص رسول خدا ص اين است.

(الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ) ... دو كلمه سر و علانيه دو معناى متقابل بهم دارند، و اين دو كلمه حال از جمله:

ينفقون است، و تقدير كلام اين است كه: آنهايى كه اموال خود را در شب و روز انفاق مى‌كنند در حالى كه گاهى انفاق خود را پنهان داشته و گاهى آن را اظهار مى‌دارند ... و اگر همه احوال انفاق را ذكر كرده براى اين بود كه بفهماند انفاقگران نسبت به عمل خود اهتمام دارند، و همواره و در شب و روز و خلوت و جلوت مى‌خواهند ثواب انفاق را دريابند، و حواسشان جمع اين است كه همواره رضاى خدا را به دست آورند، و لذا مى‌بينيم خداى سبحان در آخر اين آيات با زبان مهربانى و لطف به ايشان، وعده‌اى نيكو داده و مى‌فرمايد: (فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌) ...

بحث روايتى [ (در ذيل آيات انفاق)]

[در معناى اينكه خداوند به هر كه بخواهد چند برابر اجر مى‌دهد]

در تفسير الدر المنثور در تفسير جمله:(وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ) آمده است كه ابن ماجه، از حسن بن على بن ابى طالب، و از ابى هريره، و ابى امامه باهلى، و عبد اللَّه بن عمر، و عمران بن حصين، روايت آورده كه همگى از رسول خدا ص روايت كرده‌اند كه فرمود: هر كس هزينه سفر سربازى را بدهد، و او را روانه ميدان جنگ كند، و خودش خانه بماند، خداى تعالى در برابر هر درهمى، هفتصد درهم به او اجر مى‌دهد، و كسى كه خودش براى جهاد در راه خدا سفر كند، و خرجى خود را همراه بردارد، به هر درهمى كه در اين راه خرج مى‌كند، هفتصد هزار درهم اجر مى‌دهد، آن گاه رسول خدا ص آيه نامبرده را