responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 2  صفحه : 471

روشن سازد.

و بنا بر اين صدر آيه، در صدد بيان اين معنا است كه مقام رسالت، هر چند مشترك در ميان همه رسولان ع است، و مقامى است كه خيرات و بركات را به سوى بشر سرازير مى‌كند، و كمال سعادت و درجات نزديكى به خدا از قبيل هم كلامى با خدا و دارا شدن معجزات و مؤيد شدن به روح القدس از اين سرچشمه زلال مى‌جوشد، ليكن با همه اين بركات، باعث نمى‌شود كه جنگ و خونريزى را از ميان بشر براندازد، چون اين رنج و مصيبت مستند به اختلاف خود مردم است.

و به عبارت ديگر حاصل معناى آيه اين است كه: شرافت و فضيلتى كه مقام رسالت دارد، براى اين است كه هر خير و بركتى كه در بعضى از انسانهاى عادى به كندى رشد مى‌كند، و در بعضى ديگر به كلى ريشه‌كن مى‌گردد، در مقام رسالت به سرعت رشد و نمو مى‌كند، از هر سو و از هر جهت كه به اين مقام نزديك شوى، چه از جهت تقوا، چه از ناحيه علم و يا ايمان و يا فضائل نفسانى، از قبيل: شجاعت ، سخاوت ، تواضع ، مهر و امثال آن، حد اعلاى آن را خواهى ديد و به مراحل جديدى برخورد خواهى كرد، ليكن با همه ارزش و نورى كه دارد، و با اينكه معجزاتى روشن از آن سر مى‌زند، نمى‌تواند اختلاف مردم را كه ناشى از كفر و ايمان است بر طرف سازد، زيرا اين خود مردم هستند كه به اختيار خود يا به سوى ايمان و يا به طرف كفر گرائيده، اختلاف پديد مى‌آورند.

[اختلاف و درگيرى بين مردم از جانب خود آنها و مستند به اختيار انسانها است‌]

پس اين اختلاف، مستند به خود مردم است، هم چنان كه قرآن كريم در جاى ديگر مى‌فرمايد:(إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ)[1] بيان مفصل اين معنا، در تفسير آيه:(كانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً)،[2] گذشت.

و اگر خدا مى‌خواست، مى‌توانست تكوينا از اين درگيرى‌ها و جنگها جلوگيرى كند، (و مثلا آن كس و يا كسانى كه آتش افروزى مى‌كنند هلاك سازد)، و ليكن از آنجا كه اين اختلاف مستند به او نيست بلكه مستند به خود مردم است و سنت الهى كه سنت سببيت و مسبب بودن بين موجودات عالم است، همواره جارى است، و يكى از علل درگيرى و جنگ، اختلاف است، (مردمى كه مى‌دانند اختلاف به جنگ منتهى مى‌شود، بايد از آن دورى‌


[1] همانا دين پسنديده در نزد خداوند تنها اسلام است و اهل كتاب در آن راه اختلاف نپيمودند مگر بعد از آنكه آياتى روشن ديدند و آن را ناديده گرفته و به دنبال ستمكارى خود رفتند. سوره آل عمران، آيه 19

[2] سوره بقره، آيه 213

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 2  صفحه : 471
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست