پيامبرى را به نام حزقيل مبعوث كرد و آن جناب در وقتى كه خدا هم مى‌خواست خلق خويش را زنده ببيند دعا كرد، و بدنهاى متلاشى شده آنان جمع شده جانها به بدنها برگشت، و برخاستند به همان هياتى كه مرده بودند، يعنى حتى يك نفر از ايشان كم نشده بود، پس از آن مدتى طولانى زندگى كردند.[1] مؤلف: اين معنا را كلينى و عياشى به نحو گسترده‌ترى روايت كرده‌اند و در آخر روايتشان آمده كه در باره همين قوم بود كه آيه شريفه: (أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ‌) ... نازل شد.[2]

[1] احتجاج، ج 2 ص 88

[2] كافى، ج 8، ص 237 و تفسير عياشى، ج 1 ص 130