نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 2 صفحه : 111
با تقوا است و لذا از خدا بترسيد و بدانيد كه شما
همگى به سوى او محشور خواهيد شد (203).
بيان آيات
[ (مربوط به حج)]
اين آيات در
حجة الوداع يعنى آخرين حجى كه رسول خدا ص انجام داد نازل شده، و در آن حج تمتع
تشريع شده است.
[فرق بين
تمام و كمال و مراد از امر به اتمام حج]
(وَ
أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ) ... تمام هر
چيز عبارت است از آن جزئى كه وقتى با ساير اجزا ضميمه مىشود آن چيز همان چيز
مىشود، و آثارى كه دارد و يا آن آثار را از آن چيز انتظار داريم نيز مترتب
مىگردد، و تمام كردن آن چيز اين است كه، بعد از آنكه همه اجزاى آن را جمع كرديم
آن جزء آخرى را هم بياوريم تا آثار بر آن چيز مترتب شود، اين معناى كلمه تمام و
اتمام است. و اما كمال هر چيزى آن حال و يا وصفى و يا امرى است كه وقتى موجودى آن
را داشته باشد، داراى اثرى علاوه مىشود غير آن اثرى كه بعد از تماميت دارا باشد،
مثلا منضم شدن اجزاى بدن انسانى به يكديگر عبارت است از تماميت انسان، و اما عالم
و يا شجاع و يا عفيف بودنش عبارت است از كمال انسان، از انسان تمام عيار و بىكمال
آثارى بروز مىكند، و از انسانى تمام و كامل آثارى ديگر ظهور مىنمايد.
و چه بسا
مىشود كه كلمه تمام در جاى وصف كمال استعمال مىشود، و آن را استعاره از اين
مىگيرند، به اين ادعا كه آن وصف زايد از بس مورد اعتنا و اهميت است جزء ذات به
حساب مىآيد (و مثلا مىخواهند بگويند انسانى كه عالم نيست اصلا انسان تمام نيست
تا به اين تعبير اهميت علم را برسانند) و مراد از اتمام حج و عمره همان معناى اول
يعنى معناى حقيقى كلمه است، نه استعاره آن.
به دليل
اينكه دنبال جمله مىفرمايد: (فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ
مِنَ الْهَدْيِ) ... ، چون مىفرمايد اگر به مانعى برخورديد و نتوانستيد همه
اجزاى حج را بياوريد هر قدر مىتوانيد بياوريد و اين كلام با تماميت به معناى
حقيقى سازش دارد، نه تماميت به معناى كمال، و معناى صحيحى به نظر نمىرسد كه
اكتفاء به بعضى از اجزا را متفرع كنند بر تماميت به معناى كمال يا اتمام به معناى
اكمال.
و اما اينكه
كلمه حج به چه معنا است؟ معناى آن عبارت است از اعمالى كه در بين مسلمين معروف
است، و ابراهيم خليل ع آن را تشريع كرده، و بعد از آن جناب هم چنان در ميان اعراب
معمول بوده و خداى سبحان آن را براى امت اسلام نيز امضا كرده، در
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 2 صفحه : 111