مگر مردن، بايد مردن را دوست بداريد، و با از بين رفتن اين يك حائل به ديدار دوست برسيد، و در مهمانسراى او پذيرايى شويد، و از دار دنياى پست كه به جز هم و غم و محنت و مصيبت چيزى در آن نيست آسوده گرديد.

بعضى از مفسرين‌[1] گفته‌اند: اينكه كلمه أولياء را اضافه به اللَّه نكرد، و نفرمود:

اولياء اللَّه بلكه فرمود: اولياء للَّه براى اشاره به اين است كه ادعاى يهود خالى از حقيقت است.

(وَ لا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ) خداى عز و جل بعد از پيشنهاد تمناى مرگ به يهوديان، به پيامبر خود خبر مى‌دهد كه اين يهوديان هرگز تمناى مرگ نخواهند كرد، و اين تمنا نكردنشان را تعليل مى‌كند به آنچه در دنيا مرتكب شده‌اند، مى‌فرمايد: يهوديان به خاطر(بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ) هرگز چنين آرزويى نمى‌كنند. و جمله‌(بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ) كنايه است از ظلم و فسوقى كه در دنيا مرتكب شده‌اند. پس معناى آيه اين است كه: يهوديان به سبب ظلم‌هايى كه كردند آرزوى مرگ نمى‌كنند، و خدا داناى به ظالمان است، مى‌داند كه ستمكاران هيچ وقت لقاى خدا را دوست نمى‌دارند، چون دشمنان خدايند، و بين خدا و آنان ولايت و محبتى در كار نيست.

و اين دو آيه در معناى آيه زيرند كه مى‌فرمايد:(قُلْ إِنْ كانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ وَ لَنْ يَتَمَنَّوْهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ‌ بِالظَّالِمِينَ)[2].

(قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى‌ عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ) حرف فاء كه در ابتداى جمله‌(فَإِنَّهُ مُلاقِيكُمْ) در آمده، به جمله معناى جواب شرط مى‌دهد، و در آن يهوديان را تهديد به آمدن مرگى مى‌كند كه از آمدنش كراهت دارند، براى اينكه از آن مى‌ترسند كه به وبال اعمال زشتشان گرفتار شوند. مى‌فرمايد: مرگ به زودى آنان را ديدار مى‌كند، چه بخواهند و چه نخواهند، آن گاه به سوى پروردگارشان كه با ستمكاريها و دشمنى‌ها از زى بندگى‌اش خارج شده بودند، بر مى‌گردند، و او به حقيقت اعمال آنان آگاه‌

[1] روح المعانى، ج 28، ص 95.

[2] بگو اگر خانه آخرت نزد خدا تنها از آن شما است، و هيچ كس ديگرى از مردم از آن بهره ندارد، پس آرزوى مرگ كنيد اگر راست مى‌گوييد، و هرگز و ابدا آرزويش را نمى‌كنند، به خاطر گناهانى كه كرده‌اند، و خدا داناى به ظالمان است. سوره بقره، آيه 94 و 95.