[معروف بودن پيامبر 6 به نام احمد]

جمله اسمه احمد با كمك سياق دلالت دارد بر اينكه اين تعبير را عيسى (ع) از رسول خدا 6 كرده. و نيز دلالت دارد بر اينكه اهل تورات و انجيل آن جناب را به اين نام و نيز به نام محمد مى‌شناختند، و اين دلالت روشن است، و خفايى در آن نيست.

حسان بن ثابت هم كه گفته است:

نيز مؤيد اين معنا است.

و همچنين شعر ابو طالب كه مى‌گويد:

دلالت دارد بر اين كه در آن روز آن جناب را به نام احمد مى‌شناختند.

و نيز در هنگامى كه مى‌خواست از دنيا برود، به برادرانش عباس، و حمزه، و فرزندانش جعفر، و على چنين وصيت كرد:

و نيز شعر ديگر ابو طالب كه در آن رسول خدا 6 را به نام محمد نام برده:

و از اين يك بيت شعر استفاده مى‌شود كه مردم مكه نيز بشارت آمدن آن جناب را در كتب آسمانى كه در آن ايام نزد اهل كتاب بوده ديده‌اند.

و نيز مؤيد ديگر گفتار ما اين است كه جمعى از اهل كتاب از يهود و نصارى و در بين آنان علمايى از ايشان مانند عبد اللَّه بن سلام و غير او به آن جناب ايمان آوردند، چون آيات‌

[1] درود خداى معبود و فرشتگان پيرامون عرشش، و همه پاكان بر احمد مبارك باد.

[2] مردم در باره احمد گفتند تو مردى خلاف‌گو هستى كه حرفهايت بى‌پايه و اساس است. ولى بدانند كه احمد دين حق را برايشان آورده، نه دروغ را.

[3] مادرم و همه فرزندانى كه به دنيا آورده فدايتان باد، در نصرت احمد و دفع دشمن از وى سپر او باشيد.

[4] مگر نمى‌دانيد كه ما محمد را پيامبرى چون موسى يافتيم كه در كتب آسمانى گذشته نامش و نبوتش نوشته شده بود.