ترجمه آيات‌

به نام خداوند رحمان و رحيم.

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد دشمن مرا و دشمن خودتان را دوستان خود مگيريد، آيا مراتب دوستى خود را به ايشان تقديم مى‌كنيد با اينكه به شريعتى كه براى شما آمده و حق است كفر مى‌ورزند و نيز رسول و شما را به جرم اينكه به خدا، پروردگارتان ايمان آورده‌ايد بيرون مى‌كنند؟! اگر براى رضاى من و جهاد در راه من مهاجرت كرده‌ايد نبايد آنان را دوست خود بگيريد و پنهانى با ايشان دوستى كنيد چون من بهتر از هر دانايى مى‌دانم چه چيزهايى را پنهان مى‌داريد و چه چيزهايى را اظهار مى‌كنيد و هر كس از شما چنين كند راه مستقيم را گم كرده (1).

اگر كفار به شما دست پيدا كنند دشمنان شما خواهند بود و دست و زبان خود را به آزار شما دراز خواهند كرد و آرزومند آنند كه شما هم كافر شويد (2).

خويشاوند و اولاد شما (كه به خاطر سلامتى آنان با كفار دوستى مى‌كنيد) در روز قيامت به درد شما نمى‌خورند روز قيامت همه اين روابط عاطفى قطع مى‌شود، شما مى‌مانيد و عملتان، و خدا بدانچه مى‌كنيد بينا است (3).

شما الگوى خوبى در ابراهيم و پيروان او داريد، به ياد آريد آن زمان را كه به قوم خود گفتند ما از شما و از آنچه به جاى خدا مى‌پرستيد بيزاريم، به شما كافريم و از همين امروز براى ابد اعلام قطع رابطه خويشاوندى و اعلام دشمنى و كينه مى‌كنيم تا روزى كه به خداى يگانه ايمان آوريد. باقى مى‌ماند سخنى كه ابراهيم به پدرش گفت، و آن بود كه من فقط مى‌توانم از خدا برايت طلب مغفرت كنم و از ناحيه خدا هيچ كار ديگرى نمى‌توانم صورت دهم. و همگى گفتند پروردگارا بر تو توكل و به سوى تو انابه نموديم كه بازگشت به سوى تو است (4).

پروردگارا تو ما را مايه امتحان و فتنه كسانى كه كافر شدند قرار مده و ما را بيامرز كه تو، آرى، تنها تو عزيز و حكيمى (5).

از ميان شما آنهايى كه اميدوار به خدا و روز جزايند همواره در ابراهيم و يارانش الگو داشته‌اند و اما آنهايى كه از شما هنوز هم كفار را دوست مى‌دارند خداى تعالى بى‌نياز و ستوده است (6).

اميد است كه خداى سبحان بين شما و همان كفار (كه به خاطر خدا با ايشان دشمنى كرديد) مودت برقرار سازد و خدا توانا است و خدا آمرزگار رحيم است (7).

(اين فرمان تنها مربوط به كفاريست كه شما را بيرون كردند و با شما جنگيدند) و اما آنهايى كه‌