(56) سوره واقعه مكى است و هفتاد و شش آيه دارد (76)

[سوره الواقعة (56): آيات 1 تا 10]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ (1) لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ (2) خافِضَةٌ رافِعَةٌ (3) إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا (4))

(وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا (5) فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا (6) وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً (7) فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ (8) وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ (9))

(وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (10))

ترجمه آيات‌

به نام خداى رحمان و رحيم.

وقتى قيامت واقع شود (مؤمنين رستگار، و كفار زيانكار مى‌شوند) (1).

وقوع قيامت دروغ نيست (2).

اين واقعه تمامى روابط و معيارها را زير و رو مى‌كند (3).

و با زلزله‌اى واقع مى‌شود كه زمين را به شدت تكان مى‌دهد (4).

به طورى كه كوه‌ها چون آرد خرد شوند (5).

و سپس به صورت غبارى در فضا پراكنده گردند (6).

و شما در آن روز سه طايفه خواهيد بود (7).

اول اصحاب ميمنه و تو چه مى‌دانى كه اصحاب ميمنه چه شان عظيمى دارند (8).

دوم اصحاب مشئمه (شامت و نحوست) و تو چه مى‌دانى اصحاب مشئمه چه شقاوتى عظيم‌