نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 19 صفحه : 190
وقتى اين
آيه را خواند كه(وَ
لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ) من عرضه داشتم: يا رسول اللَّه هر چند زنا كرده
باشد و مرتكب سرقت شده باشد؟ رسول خدا 6 بار ديگر خواند:(وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ
جَنَّتانِ) من نيز براى بار
دوم پرسيدم: هر چند زنا و سرقت كرده باشد؟ بار سوم خواندند:(وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ
جَنَّتانِ)، من نيز پرسيدم:
هر چند زنا و سرقت كرده باشد؟ فرمود: بله، هر چند بينى ابى الدرداء به خاك ماليده
شود، (و او مخالف باشد)[1].
مؤلف:
اين روايت خالى از اشكال نيست، براى اينكه در سابق خائف از مقام رب را معرفى
كرديم، و كسى كه چنين باشد چگونه مرتكب اينگونه گناهان مهلك مىشود، علاوه بر اين،
از خود همين ابى الدرداء روايتى نقل شده كه خط بطلان بر اين حديث مىكشد، و آن
روايت را الدر المنثور چنين آورده: ابن جرير، ابن منذر، از يسار مولاى آل معاويه
از ابى الدرداء روايت كردهاند كه در تفسير آيه(وَ
لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ) گفت: وقتى
اين آيه خوانده شد شخصى از ابى الدرداء پرسيد: هر چند زنا و سرقت كرده باشد؟ در
پاسخ گفت:
كسى
كه از مقام پروردگار خود پروا دارد، هرگز زناكار و سارق نبوده است[2].
و
در تفسير قمى در ذيل جمله(قاصِراتُ الطَّرْفِ) از
امام نقل كرده كه فرمود: حور العين آن قدر نورش روشن است كه چشم را مىزند، و
نمىشود بدو خيره شد[3].
و
در الدر المنثور است كه ابن مردويه از جعفر بن محمد از پدرش از جدش از رسول خدا
6 روايت كرده كه در معناى جمله(قاصِراتُ الطَّرْفِ)
فرموده:
و
در مجمع البيان در ذيل آيه(كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ
الْمَرْجانُ) مىگويد: در حديث آمده كه زنان بهشتى آن قدر لطيفند كه مغز استخوان
ساقشان ديده مىشود، هر چند كه هفتاد جامه از حرير پوشيده باشند[5].
مؤلف:
اين معنا در عدهاى از روايات وارد شده.
و
در تفسير عياشى به سند خود از على بن سالم روايت كرده كه گفت: من از امام صادق (ع)
شنيدم مىفرمود: آيهاى در كتاب خداست كه اين مطلب را مسجل