نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 18 صفحه : 408
اطاعت خدا،
و بيعت با او بيعت با خدا است.
فصل
اول سوره در اين مقام بود كه بر پيامبر خود منت بگذارد به اينكه فتح و مغفرت و
اتمام نعمت و هدايت و نصرت ارزانيش داشته، و بر مؤمنين منت بگذارد به اينكه سكينت
را بر دلهايشان افكنده، و در نتيجه داخل بهشتشان مىكند، و نيز مشركين و منافقين
را تهديد كند به غضب و لعنت و آتش.
(إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً)
مراد از شاهد بودن آن جناب، شهادتش بر اعمال امت، يعنى بر ايمان و كفر و عمل صالح
و طالح آنها است. و مساله شهادت رسول خدا 6 در قرآن كريم مكرر آمده، و قبلا بحث
مفصل پيرامون معناى اين شهادت گذشت، و گفتيم كه مراد از آن شهادت حمل در دنيا است،
و اما اداء شهادتها جايش در آخرت است.
و
مبشر بودن آن جناب به اين بود كه افراد با ايمان و با تقوى را به قرب خدا و ثواب
جزيل او بشارت مىداد. و نذير بودنش بدين جهت بود كه كفار و اعراض كنندگان را به
عذاب دردناك خدا انذار و تخويف مىكرد.
(لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ
تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا) در قرائت مشهور همه فعلهاى
چهارگانه با تاء كه علامت خطاب است قرائت شده.
و
در قرائت ابن كثير و ابو عمرو با ياء كه علامت غيبت است قرائت شده، و
قرائت اين دو با سياق مناسبتر است[1].
و
به هر حال لام در جمله لتؤمنوا لام تعليل است، مىفرمايد: اگر ما تو
را به عنوان شاهد و مبشر و نذير فرستاديم براى اين بود كه به خدا و رسولش ايمان
بياوريد. (و بنا بر قرائت دوم: ايمان بياورند).
و
تعزير كه مصدر تعزروه است- به طورى كه گفتهاند[2]-
به معناى نصرت است. و توقير كه مصدر توقروه است به معناى
تعظيم است، هم چنان كه در جاى ديگر فرموده:(ما لَكُمْ لا
تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً)[3]، و
ظاهرا ضميرهايى كه در سه فعل آيه آمده همه به خداى تعالى برمىگردد. و معناى آيه
اين است كه: ما تو را به عنوان شاهد و مبشر و نذير فرستاديم تا مردم به خدا و
رسولش ايمان آورند، و او را با دست و زبان يارى كنند و تعظيم و