چه كم متذكر مى‌شويد (58).

قيامت بطور قطع آمدنى است و هيچ شكى در آن نيست و ليكن بيشتر مردم ايمان نمى‌آورند (59).

پروردگارتان اين دعوت را كرد كه مرا بخوانيد تا استجابت كنم بدرستى كسانى كه از عبادت من استكبار مى‌ورزند به زودى با كمال ذلت داخل جهنم خواهند شد (60).

بيان آيات [استنتاج از داستان موسى و فرعون و امر پيامبر اسلام 6 به صبر، استغفار و تسبيح‌]

بعد از آنكه داستان موسى (ع) و ارسال به حق او را به سوى فرعون و قومش بيان كرد، و نيز مجادله به باطل آل فرعون در آيات خدا را، و نيرنگ بازيهايشان را خاطرنشان ساخت، و نيز بيان كرد كه چگونه خداى تعالى پيامبر خود را يارى كرد و كيد آنان را باطل ساخت، و در آخر به مال كار آنان، يعنى بى‌ثمر شدن تلاشهايشان و عاقبت شرشان اشاره نمود، اينك در اين آيات به عنوان فروع و نتيجه آن بيانات، پيامبر گرامى خود را دستور مى‌دهد كه صبر پيشه خود كند، و هشدار مى‌دهد كه وعده خدا به نصرت او حق، و نيرنگ‌ها و جدال به باطل مردم و استكبارشان از قبول دعوت او به زودى باطل گشته، تمامى تلاشهايشان جز عليه خودشان، نتيجه نمى‌دهد. بنا بر اين، كفار نمى‌توانند خدا را عاجز سازند. و به زودى قيامت موعود بپا گشته، با ذلت و خوارى بدرون جهنم در مى‌آيند.

(فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ...) حرف فا كه بر سر اين جمله در آمده، جمله را فرع و نتيجه بيان قبلى مى‌سازد، كه دستور مى‌داد مردم از راه سير در زمين عبرت بگيرند، و مى‌فرمود:(أَ وَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ كانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ) و نيز براى تاييد آن دستور، داستان موسى و مال امر مستكبرينى كه با باطل به جنگ حق مى‌آمدند، و خدا حق و اهل حق را يارى كرد، بيان مى‌فرمود.

و معناى آيه اين است كه: وقتى مطلب از اين قرار است، پس تو بايد در مقابل آزار مشركين و مجادله آنان به باطل صبر كنى كه وعده خدا حق است، و به زودى به آن وفا مى‌كند. و مراد از وعده همان وعده چند آيه قبل است كه مى‌فرمود:(إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا) و در آن وعده نصرت مى‌داد.

و در جمله‌(وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ) به آن جناب دستور استغفار مى‌دهد، البته استغفار از عملى كه نسبت به ساحت قدس آن جناب گناه باشد، هر چند كه گناه به معناى معروف‌