چون او يك بار در زمان حياتش دچار صعقه شد ... [1] و اين روايت از اين نظر قابل قبول نيست، كه كلمه صعقه چه به معناى غش كردن باشد، و چه مردن، اختصاص به موسى نداشت، بلكه چندين نفر از بنى اسرائيل هم با او بودند و دچار آن صعقه شدند.

[دو روايت در باره اينكه بهشت و جهنم را درب‌هايى است‌]

و در مجمع البيان، در ذيل آيه‌(لَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ) گفته است: در معناى اين آيه دو قول است، يكى روايتى است كه از على، امير المؤمنين (ع) نقل شده كه فرمود: جهنم كه هفت در دارد بدين جهت است كه هفت طبقه دارد، هر طبقه روى طبقه ديگر قرار گرفته.

آن گاه براى مجسم كردن مطلب، دست‌هاى خود را روى هم گذاشت، و فرمود: همين طور روى همند و خداى تعالى بهشت را همكف زمين قرار داده و آتش دوزخ را روى هم، كه از همه پايين‌تر جهنم است، و طبقه دوم آن لظى و سومش حطمة و چهارمش سقر و پنجمش جحيم و ششمش سعير و هفتمش هاويه است و در روايت كلبى طبقه زيرين را هاويه و طبقه بالاتر از همه را جهنم دانسته‌[2].

و در خصال از امام صادق (ع) از پدرش، از جدش، از على (ع) روايت آورده كه فرمود: براى بهشت هشت در است، درى كه از آن، انبياء و صديقين داخل مى‌شوند، و درى كه از آن، شهداء و صالحين وارد مى‌شوند، و از پنج در ديگرش شيعيان و محبين ما وارد مى‌شوند. و من هم چنان بر صراط مى‌ايستم و دعا مى‌كنم، مى‌گويم پروردگارا شيعيان من، دوستانم، ياورانم، و هر كس كه در دار دنيا به من محبت مى‌ورزيده، سلامت بدار. از دل عرش ندا مى‌رسد: دعايت مستجاب شد، و شفاعتت در باره شيعيانت پذيرفته گشت، حتى در آن روز هر يك نفر از شيعيان و دوستان و ياوران و آنها كه با دشمنان من جنگيدند، چه با زبان و چه با عمل، شفاعتشان در هفتاد هزار نفر از همسايگان و اقربايشان پذيرفته مى‌شود.

و درى ديگر است كه ساير مسلمانان يعنى كسانى كه شهادت به لا اله الا اللَّه مى‌داده‌اند و در دلشان ذره‌اى بغض ما اهل بيت نبوده از آن در وارد مى‌شوند[3].

[1] الدر المنثور، ج 5، ص 337.

[2] مجمع البيان، ج 6، ص 338.

[3] خصال( صدوق)، ص 407، ح 6.