خدا مى‌گيرد، پس آنچه نفس در آسمان نزد خدا مى‌بيند، رؤياى صادقه است، و آنچه در مراجعت به سوى جسد خود مى‌بيند، تلقينات شيطانهاى در هواست، شيطانها ديده‌هاى او را تكذيب مى‌كنند، و از اباطيلى به او خبر مى‌دهند، عمر از كلام على (ع) تعجب كرد[1].

مؤلف: گفتار مفصل ما پيرامون رؤيا در سوره يوسف گذشت و مراجعه بدانجا براى فهميدن معناى اين دو روايت مؤثر است. اين را هم بگوييم كه در اين دو روايت كلمه سماء بر همان معناى اصطلاحى علمى يعنى بر عالم مثال اعظم اطلاق شده كه بزرگتر از آسمان و زمين است و كلمه ما بين آسمان و زمين بر عالم مثال اصغر در اصطلاح علمى اطلاق شده است، متوجه اين نكته باشيد.

[1] الدر المنثور، ج 5، ص 329.