نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 17 صفحه : 273
(وَ
سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ)
اين جمله، سلام بر همه رسولان خداست، و مصونيت آنان را از هر عذاب و ناملايمى از
ناحيه خدا اعلام مىدارد.
(وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ) در تفسير
سوره فاتحه معناى اين جمله و مطالب مربوط به آن گذشت.
بحث
روايتى [ (چند روايت در ذيل آيه:(وَ إِنَّا لَنَحْنُ
الصَّافُّونَ ...))]
در
كتاب الدر المنثور آمده كه محمد بن نضر و ابن عساكر، از علاء بن سعيد، روايت
كردهاند كه گفت: روزى رسول خدا 6 به اهل مجلس خود فرمود:
اطت السماء و حق لها ان تئط يعنى كمر آسمان از سنگينى خميد و حق دارد كه خم
شود، چون هيچ جاى پايى از آسمان نيست، مگر آنكه فرشتهاى در آنجا قرار دارد، كه يا
در ركوع است و يا در سجده، آن گاه اين آيه را قرائت فرمود:(وَ
إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ)[1].
مؤلف:
اين معنا به غير از طريق نامبرده نيز از آن جناب روايت شده .
و
نيز در همان كتاب است كه ابن مردويه از انس روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 چنين
بود كه هر وقت به نماز مىايستاد مىفرمود: صف نماز را منظم كنيد، فلانى تو قدرى
جلو بيا، و فلانى تو قدرى عقب برو، آن گاه مىفرمود: اگر صفوف خود را منظم كنيد، و
به خط مستقيم بايستيد خداى تعالى شما را مانند ملائكه هدايت مىكند، آن گاه اين
آيه را تلاوت مىفرمود:(وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ وَ
إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ)[2].
و
در نهج البلاغه است كه: امير المؤمنين (ع) در وصف ملائكه فرموده:
ايشان
صف بستگانى هستند كه هرگز از صف خود جدا نمىشوند و تسبيحگويانى هستند كه از
تسبيح گفتن خسته نمىگردند[3].