(وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ) اين جمله، سلام بر همه رسولان خداست، و مصونيت آنان را از هر عذاب و ناملايمى از ناحيه خدا اعلام مى‌دارد.

(وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ) در تفسير سوره فاتحه معناى اين جمله و مطالب مربوط به آن گذشت.

بحث روايتى [ (چند روايت در ذيل آيه:(وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ...))]

در كتاب الدر المنثور آمده كه محمد بن نضر و ابن عساكر، از علاء بن سعيد، روايت كرده‌اند كه گفت: روزى رسول خدا 6 به اهل مجلس خود فرمود:

اطت السماء و حق لها ان تئط يعنى كمر آسمان از سنگينى خميد و حق دارد كه خم شود، چون هيچ جاى پايى از آسمان نيست، مگر آنكه فرشته‌اى در آنجا قرار دارد، كه يا در ركوع است و يا در سجده، آن گاه اين آيه را قرائت فرمود:(وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ)[1].

مؤلف: اين معنا به غير از طريق نامبرده نيز از آن جناب روايت شده .

و نيز در همان كتاب است كه ابن مردويه از انس روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 چنين بود كه هر وقت به نماز مى‌ايستاد مى‌فرمود: صف نماز را منظم كنيد، فلانى تو قدرى جلو بيا، و فلانى تو قدرى عقب برو، آن گاه مى‌فرمود: اگر صفوف خود را منظم كنيد، و به خط مستقيم بايستيد خداى تعالى شما را مانند ملائكه هدايت مى‌كند، آن گاه اين آيه را تلاوت مى‌فرمود:(وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ)[2].

و در نهج البلاغه است كه: امير المؤمنين (ع) در وصف ملائكه فرموده:

ايشان صف بستگانى هستند كه هرگز از صف خود جدا نمى‌شوند و تسبيح‌گويانى هستند كه از تسبيح گفتن خسته نمى‌گردند[3].

[1] الدر المنثور، ج 5، ص 293.

[2] الدر المنثور، ج 5، ص 293.

[3] شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 1، ص 91، خطبه 1.