و آن دو را به صراط مستقيم راهنمايى نموديم (118).

و آثار و بركات و نام نيكشان را براى آيندگان حفظ كرديم (119).

سلام بر موسى و هارون (120).

ما اين چنين نيكوكاران را جزا مى‌دهيم (121).

آرى آن دو از بندگان مؤمن ما بودند (122).

و به درستى كه الياس از پيامبران بود (123).

به يادش آور آن دم كه به قوم خود گفت آيا نمى‌خواهيد با تقوى باشيد (124).

آيا بت بعل را مى‌خوانيد و بهترين خالقان را وامى‌گذاريد (125).

همان اللَّه را كه رب شما و رب پدران نخستين شما است (126).

ولى مردم او را تكذيب كردند و در نتيجه از احضار شدگان شدند (127).

آرى همه‌شان احضار خواهند شد مگر بندگان مخلص خدا (128).

ما نام نيك و آثار و بركات الياس را هم در آيندگان باقى گذاشتيم (129).

سلام بر آل ياسين (130).

آرى ما به نيكوكاران اينچنين جزا مى‌دهيم (131).

كه او از بندگان مؤمن ما بود (132).

بيان آيات [بيان آيات متضمن خلاصه‌اى از داستان موسى و هارون 8 و داستان الياس و دعوت او 7]

اين آيات خلاصه‌اى است از داستان موسى و هارون (ع) البته اشاره‌اى هم به داستان الياس (ع) دارد، و نعمت‌ها و منت‌هايى را كه خداى تعالى بر آنان ارزانى داشته، برمى‌شمارد، و نيز بيان مى‌كند كه چگونه دشمنان تكذيب‌گر آنان را عذاب كرد، چيزى كه هست در اين آيات جانب رحمت و بشارت بر جانب عذاب و انذار غلبه دارد.

(وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى‌ مُوسى‌ وَ هارُونَ) كلمه منت به معناى انعام است، كه احتمال دارد مراد از آن، همان نعمت‌هايى باشد كه بعدا در باره موسى و هارون (ع) و قوم آن دو مى‌شمارد كه چگونه از شر فرعونيان نجاتشان داده و ياريشان كرد و كتاب به سويشان نازل نمود و به سوى خود هدايتشان فرمود و امثال اينها، و در نتيجه، جمله‌(وَ نَجَّيْناهُما ...) عطف تفسيرى همان جمله مننا خواهد بود، و تفسير مى‌كند كه آن منت چه بود.