نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 17 صفحه : 134
(يَسْبَحُونَ ) كلمه ينبغى- سزاوار است دلالت بر
ترجيح داشتن و بهتر بودن دارد، و معناى اينكه فرموده: ترجيح ندارد خورشيد به
ماه برسد اين است كه چنين چيزى از خورشيد سرنزده، و منظور از اين تعبير اين
است كه بفهماند تدبير الهى چيزى نيست كه روزى جارى شود و روزى از روزها متوقف
گردد، بلكه تدبيرى است دائمى و خلل ناپذير، مدت معينى ندارد تا بعد از تمام شدن آن
مدت به وسيله تدبيرى نقيض آن نقض گردد.
پس
معناى آيه اين است كه: شمس و قمر همواره ملازم آن مسيرى هستند كه برايشان ترسيم
شده، نه خورشيد به ماه مىرسد تا به اين وسيله تدبيرى كه خدا به وسيله آن دو جارى
ساخته مختل گردد، و نه شب از روز جلو مىافتد، بلكه اين دو مخلوق خدا در تدبير پشت
سر هم قرار دارند، و ممكن نيست از يكديگر جلو بيفتند، و در نتيجه دو تا شب به هم
متصل شوند يا دو تا روز به هم بچسبند.
در
اين آيه شريفه تنها فرمود: خورشيد به ماه نمىرسد، و شب از روز جلو نمىزند، و
ديگر نفرمود: ماه هم به خورشيد نمىرسد، و روز هم از شب جلو نمىزند، و اين بدان
جهت است كه مقام آيه مقام بيان محفوظ بودن نظم و تدبير الهى از خطر اختلاف و فساد
بود، و براى افاده اين معنا خاطرنشان ساختن يك طرف قضيه كافى بود، و چون خورشيد
بزرگتر و قوىتر از ماه، و ماه كوچكتر و ضعيفتر از خورشيد است، لذا نرسيدن خورشيد
به ماه را ذكر كرد و از ذكر آن، حال عكسش هم روشن مىشود، و شنونده خودش مىفهمد
وقتى خورشيد با آن بزرگى و قوتش نتواند به ماه برسد، ماه به طريق اولى نمىتواند به
خورشيد برسد.
و
همچنين است شب، چون شب عبارت است از نبود روزى كه اين شب، شب آن روز است، و وقتى
شب كه يك امر عدمى است، و طبعا متاخر از روز است، نتواند از روز پيشى گيرد، عكسش
هم معلوم است، يعنى شنونده خودش مىفهمد كه روز هم از شب يعنى از عدم خودش پيشى نمىگيرد.
[شمس
و قمر تابع تدبير خدا و ملازم مسير خود هستند و خورشيد به ماه نمىرسد و شب از روز
جلو نمىافتد]
(وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ)- يعنى هر يك از خورشيد و ماه
و نجوم و كواكب ديگر در مسير خاص به خود حركت مىكند و در فضا شناور است، همان طور
كه ماهى در آب شنا مىكند، پس كلمه فلك عبارت است از همان مدار فضايى
كه هر يك از اجرام آسمانى در يكى از آن مدارها سير مىكنند، و چون چنين است بعيد
نيست كه مراد از كلمه كل هر يك از خورشيد و ماه و شب و روز باشد، هر
چند كه در كلام خداى تعالى شاهدى بر اين معنا نيست.
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 17 صفحه : 134