عبارت است از ولايت امير مؤمنين (ع)[1].

مؤلف: منظور از ولايت امير المؤمنين (ع)، آن ولايتى است كه اولين نفر از اين امت كه بدان رسيد امير المؤمنين (ع) بود، و آن ولايت كه اولين كسى كه از امت اسلام فتح بابش را كرد على (ع) بود، عبارت است از اينكه آدمى به جايى از تكامل برسد، كه خداى سبحان عهده‌دار امور او شود، و اين از راه مجاهده و عبادت خالصانه به دست مى‌آيد.

منظور از ولايت اين است، نه ولايت به معناى محبت و يا امامت، هر چند كه از ظاهر بعضى از روايات بر مى‌آيد كه به معناى محبت و يا امامت است، ولى آن روايات خواسته‌اند تطبيق كلى بر مصداق كنند، و بگويند محبت على، و نيز امامت او، هر دو از مصاديق ولايت است.

[1] اصول كافى، ج 1، ص 413، ح 2.