به درستى خدا كافران را لعنت كرده، و براى آنها عذابى سوزان تهيه ديده است (64).

در حالى كه جاودان در آن باشند، و سرپرستى و ياورى نيابند (65).

روزى كه رويهايشان در آتش دگرگون شود، و بگويند: اى كاش خدا را اطاعت كرده بوديم، اى كاش پيغمبر را اطاعت كرده بوديم (66).

و گفتند: پروردگارا! ما بزرگان و سالخوردگان خود را اطاعت كرديم، و آنها ما را گمراه كردند (67).

پروردگارا! پس عذابشان را دو برابر كن، و به لعنتى بزرگ لعنتشان فرما (68).

هان اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! همانند كسانى نباشيد كه موسى را اذيت كردند، و خدا موسى را از آنچه آنان گفتند تبرئه كرد، و او نزد خدا آبرويى داشت (69).

هان اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا بترسيد و سخن سنجيده بگوييد (70).

تا خدا اعمالتان را به سودتان اصلاح كند، و گناهانتان را برايتان بيامرزد، و هر كس خدا و رسولش را اطاعت كند مسلما به رستگارى عظيمى رستگار شده است (71).

ما آن امانت را بر آسمانها و زمين و كوه‌ها عرضه كرديم، پس آنها از تحمل آن امتناع كردند، و ترسيدند، و انسان آن را حمل كرد، چون انسان ستم پيشه و جاهل بود (72).

تا خدا منافقان و زنان منافق و مشركان و زنان مشرك را عذاب نموده و بر مؤمنين و زنان با ايمان ببخشايد، و خدا همواره آمرزنده رحيم است (73).

بيان آيات‌

اين آيات در باره ساعت، يعنى قيامت، سخن مى‌گويد، و پاره‌اى از آنچه بر سر كفار خواهد آمد، و عذابهايى كه خواهند ديد، بيان مى‌كند، و مؤمنين را دستور مى‌دهد به اينكه سخن سنجيده و منطقى بگويند، و وعده‌شان مى‌دهد به وعده‌هايى جميل، و در آخر، سوره را با ذكر مساله امانت ختم مى‌كند.

(يَسْئَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ اللَّهِ وَ ما يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيباً) آيه شريفه تنها مى‌فرمايد: مردم از قيامت مى‌پرسند، و ديگر بيان نمى‌كند كه از چه چيز آن مى‌پرسند، ولى از تعبير قيامت به ساعت بر مى‌آيد كه مراد پرسش كنندگان تاريخ وقوع قيامت است، مى‌خواستند بفهمند آيا قيامت نزديك است يا دور، و رسول خدا 6