كه معمولا به مثل چنين زنى مى‌دهند، او را بهره‌مند سازد[1].

مؤلف: روايات در اين معنا بسيار است، و همه آنها بر اين اساس صحيح است كه همانطور كه در تفسير آيه گفتيم- آيه شريفه با آيه سوره بقره تخصيص خورده باشد.

[رواياتى در ذيل آيات مربوط به ازدواج پيامبر 6 و احكام مربوط به همسران آن جناب 6]

و در الدر المنثور است كه عبد بن حميد، از حبيب بن ثابت روايت كرده كه گفت:

مردى نزد على بن الحسين (ع) آمد، و از او در باره شخصى سؤال كرد كه گفته است اگر من با فلان زن ازدواج كنم او خود بخود مطلقه باشد، حال آيا مى‌تواند با او ازدواج كند؟ فرمود: اين سخن او هيچ اثرى ندارد، چون طلاق بعد از ازدواج است، و قبل از ازدواج اثرى ندارد، آن گاه اين آيه را تلاوت فرمود:(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِناتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ)[2].

مؤلف: اين روايت را صاحب مجمع البيان نيز از حبيب بن ثابت از آن جناب نقل كرده‌[3].

و نيز در الدر المنثور است كه ابن ماجه، و ابن مردويه، از مسور بن مخرمه، از رسول خدا 6 روايت كرده‌اند كه فرمود: طلاق قبل از نكاح، و آزاد كردن برده قبل از مالك شدن وى، باطل است و اثرى ندارد[4].

مؤلف: مثل اين را از جابر و عايشه از آن جناب روايت كرده‌[5].

و در كافى به سند خود از حضرمى، از ابى جعفر (ع) روايت كرده كه در ذيل آيه‌(يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنا لَكَ أَزْواجَكَ) در پاسخ كسى كه پرسيد: خداوند چند همسر را براى رسول خدا 6 حلال كرد؟ فرمودند: هر چه مى‌خواست مى‌توانست بگيرد[6].

و در همان كتاب به سند خود از حلبى، از امام صادق (ع) روايت كرده‌[7] كه گفت: از آن جناب پرسيدم كه معناى آيه‌(لا يَحِلُّ لَكَ النِّساءُ مِنْ بَعْدُ وَ لا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْواجٍ)

[1] كافى، ج 6، ص 106، ح 3.

[2] الدر المنثور، ج 5، ص 207.( در الدر المنثور بجاى حبيب بن ثابت حسين بن ثابت آمده است).

[3] مجمع البيان، ج 8، ص 364.

[4] ( 4 و 5) الدر المنثور، ج 5، ص 208.

[5] ( 4 و 5) الدر المنثور، ج 5، ص 208.

[6] كافى، ج 5، ص 389، ح 4.

[7] كافى، ج 5، ص 387، ح 1.