خواندند، چون كسانى را كه از اطاعتم سر بر چينند از آتش دوزخ انذار مى‌دهم، اما بشيرم ناميدند، براى اينكه هر كس اطاعتم كند من او را به بهشت مژده مى‌دهم ... تا آخر[1].

و در تفسير قمى در ذيل آيه‌( يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْناكَ‌) ...(وَ دَعْ أَذاهُمْ وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا ) از معصوم نقل كرده كه فرمود: اين آيه در مكه و پنج سال قبل از هجرت نازل شد[2].

[1] علل الشرائع، جزء اول، ص 126، باب 106، ش 1.

[2] تفسير قمى، ج 2، ص 194.