كرد اين جمله مى‌فرمايد: دستهايت را جمع كن، و آن را از ترس باز مكن، براى اينكه تو از ضرر آن ايمنى .

ليكن اين دو وجه- به طورى كه ملاحظه مى‌فرماييد- وقتى صحيح است كه جمله اضمم ... تتمه جمله‌(أَقْبِلْ وَ لا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ) بوده باشد، و حال آنكه اين نظم با فاصله شدن جمله‌(اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ ...)، در ميان دو جمله، آنهم بدون واو عطف، نمى‌سازد.

بعضى ديگر گفته‌اند: اين جمله كنايه است از امر به عزم بر آنچه خدا از او خواسته، و تحريك او بر اينكه در ابلاغ رسالت خدا جديت به خرج دهد، تا ترس در بعضى احوال، او را از انجام ماموريتش باز ندارد.

و از نظر ما بعيد نيست كه مراد از آن اين باشد كه: خواسته است آن جناب سيماى خشوع و تواضع را به خود بگيرد، چون عادت مردم متكبر و خودپسند اين است كه همواره بازوها را از پهلو جدا مى‌دارند كه گويا در حال خميازه‌اند، در نتيجه جمله مورد بحث به عنايتى در معناى جمله‌(وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ)[1] خواهد بود، كه رسول گرامى 6 را دستور مى‌دهد براى مؤمنين تواضع كند.

(قالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْساً فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ) در اين جمله به داستان مرد قبطى كه به دست آن جناب كشته شد اشاره نموده، و اظهار مى‌دارد مى‌ترسم مرا به جرم قتل نفس و به عنوان قصاص بكشند.

[سبب اينكه موسى 7 از خداوند خواست كه برادرش هارون را به يارى او بفرستد و در تعليل اين درخواست خود گفت: من مى‌ترسم آنان تكذيبم كنند ]

(وَ أَخِي هارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِساناً فَأَرْسِلْهُ مَعِي رِدْءاً يُصَدِّقُنِي إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ) در مجمع البيان [2] گفته: وقتى گفته مى‌شود فلانى ردء فلانى است، معنايش اين است كه: او را يارى و پشتيبانى مى‌كند .

جمله‌(إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ) تعليل درخواستى است كه كرده، و آن اين بود كه:

برادرم هارون را با من بفرست، و از سياق برمى‌آيد كه آن جناب از اين ترس داشته كه فرعونيان تكذيبش كنند، و او خشمگين شود، و نتواند حجت خود را بيان نمايد، چون در حال خشم لكنتى كه در زبانش بوده، بيشتر مى‌شده، نه اينكه معنايش اين است كه: هارون را با من بفرست تا مرا تكذيب نكنند، زيرا آنهايى كه وى را تكذيب مى‌كردند باك نداشتند از اين‌

[1] پر و بال خود را براى مؤمنين بگستران. سوره حجر، آيه 88.

[2] مجمع البيان، ج 7، ص 253.