باشد، و روايات مذكور مخالف قرآن است، براى اينكه آيه مورد بحث دنبال آياتى قرار دارد كه خطاب در همه آنها به همسران رسول خدا 6 است، پس بايد خطاب در اين آيه نيز به ايشان باشد.

در پاسخ مى‌گوييم: همه حرفها در همين است، كه آيا آيه مورد بحث متصل به آن آيات، و تتمه آنها است يا نه؟ چون رواياتى كه بدان اشاره شد، همين را منكر است، و مى‌فرمايد آيه مورد بحث به تنهايى، و در يك واقعه جداگانه نازل شده، و حتى در بين اين هفتاد روايت، يك روايت هم وجود ندارد، كه بگويد آيه شريفه دنبال آيات مربوط به همسران رسول خدا 6 نازل شده، و حتى احدى هم از مفسرين اين حرف را نزده‌اند، حتى آنها هم كه گفته‌اند آيه مورد بحث مخصوص همسران رسول خدا 6 است، مانند عكرمه و عروه، نگفته‌اند كه: آيه در ضمن آيات نازل شده.

پس آيه مورد بحث از جهت نزول جزو آيات مربوط به همسران رسول خدا 6 و متصل به آن نيست، حال يا اين است كه به دستور رسول خدا 6 دنبال آن آيات قرارش داده‌اند، و يا بعد از رحلت رسول خدا 6 اصحاب در هنگام تاليف آيات قرآنى در آنجا نوشته‌اند، مؤيد اين احتمال اين است كه اگر آيه مورد بحث كه در حال حاضر جزو آيه‌(وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ) است، از آن حذف شود، و فرض كنيم كه اصلا جزو آن نيست، آيه مزبور با آيه بعدش كه مى‌فرمايد: و اذكرن كمال اتصال و انسجام را دارد، و اتصالش بهم نمى‌خورد.

پس معلوم مى‌شود جمله مورد بحث نسبت به آيه قبل و بعدش نظير آيه‌(الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا)[1] است كه در وسط آياتى قرار گرفته كه آنچه خوردنش حرام است مى‌شمارد، كه در جلد پنجم اين كتاب در سوره مائده گفتيم كه: چرا آيه مزبور در وسط آن آيات قرار گرفته، و اين بى نظمى از كجا ناشى شده است.

بنا بر آنچه گفته شد، كلمه‌(أَهْلَ الْبَيْتِ) در عرف قرآن اسم خاص است كه هر جا ذكر شود، منظور از آن، اين پنج تن هستند، يعنى رسول خدا 6 و على و فاطمه و حسنين ع، و بر هيچ كس ديگر اطلاق نمى‌شود، هر چند كه از خويشاوندان و اقرباى آن جناب باشد، البته اين معنا، معنايى است كه قرآن كريم لفظ مذكور را بدان اختصاص داده، و گر نه به حسب عرف عام، كلمه مزبور بر خويشاوندان نيز اطلاق‌

[1] سوره مائده، آيه 3.