مؤلف: اين دو روايت از باب تطبيق كلى بر مصداق است، نه اينكه آيه در خصوص نيامدن باران نازل شده باشد.

و در روضه كافى به سند خود از ابى الربيع شامى، روايت كرده كه گفت: از امام صادق (ع) پرسيدم معناى آيه‌(قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ)، چيست؟ فرمود: منظور از آن اين است كه: در قرآن نظر بيفكنيد، تا ببينيد عاقبت مردم قبل از شما چه بود[1].

و در مجمع البيان ذيل جمله‌(وَ مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِأَنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ) مى‌گويد:

منصور بن حازم، از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: عمل صالح قبل از صاحبش به سرعت به سوى بهشت مى‌رود، تا آنجا را براى ورود وى آماده كند، همان طور كه خادم شما براى شما آب و جارو مى‌كند[2].

و نيز در همان كتاب است كه روايت آمده از ام درداء، كه گفت: من از رسول خدا 6 شنيدم مى‌فرمود: هيچ مردى از ناموس برادرش دفاع نمى‌كند مگر آنكه حقى بر خدا ثابت مى‌شود، كه در قيامت آتش جهنم را از او رد كند، آن گاه اين آيه را تلاوت فرمود:(وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ)[3].

مؤلف: اين روايت را الدر المنثور هم از ابن ابى حاتم، و نيز طبرانى، و ابن مردويه، از ابى الدرداء، نقل كرده‌اند[4].

[1] روضه كافى، ج 8، ص 208.

[2] مجمع البيان، ج 8، ص 307.

[3] مجمع البيان، ج 8، ص 309.

[4] الدر المنثور، ج 5، ص 157.