نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 16 صفحه : 240
مناسب با
مقام همان معناى اول است، چون مقام، مقام انذار و بصيرت و عبرت است، و مناسب با
چنين مقامى اين است كه: سرانجام گنهكاران كه همان سوء العذاب است به
رخ آنان كشيده شود، نه اينكه بگوييم: زنهار گناه مكنيد كه سرانجام كسانى كه
قبل از شما گناه كردند اين شد كه به بزرگترين گناهان يعنى تكذيب آيات خدا و
استهزاى آن دچار شدند .
(اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ)
بعد از آنكه حجت بر معاد را ذكر كرد و تكذيب بسيارى از مردم را خاطرنشان ساخت،
نتيجه را به طور خلاصه بيان فرمود، و آن اين است كه: آغاز و انجام به دست خداى
سبحان است، و همه به سوى او بازمىگردند، و مراد از خلق، مخلوقات است، و به همين
جهت ضمير جمع را به آنان برگردانيد، و فرمود ترجعون- برمىگردانده
مىشويد .
(وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ) اين آيه
حال مجرمين را بيان مىكند، كه بعد از قيام ساعت يعنى برگشتن به سوى خدا براى حساب
و جزاء، چه حالى دارند. و كلمه يبلس از مصدر ابلاس است،
كه: به معناى نوميدى از رحمت خداست، كه منشا همه شقاوتها و بدبختىها است.
(وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكائِهِمْ شُفَعاءُ وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ
كافِرِينَ) اين جمله مىخواهد بفرمايد: اين گروه با ياسى كه از ناحيه اعمال
خودشان دارند، از شفاعت خدايانى هم كه در دنيا شريك خدا گرفته بودند، و به آن
اميد، آنها را مىپرستيدند، و مىگفتند: (هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّهِ)- اينها شفيعان ما، نزد
خدايند ، مايوس خواهند شد، و عبادت بتها را پنهان خواهند كرد (وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ كافِرِينَ)- پرستشى را كه نسبت به شركاء داشتند
پنهان مىكنند ، چون كلمه كافرين به معناى ساترين
است.
(
وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ) ...(مُحْضَرُونَ ) در مجمع البيان گفته: كلمه روضة به معناى بستانى است كه
حسن منظر و خوشبويى او به نهايت رسيده باشد[1]،
و در مفردات گفته: كلمه حبر به معناى اثر نيكى است كه همه آن را
مستحسن بدارند،- تا آنجا كه گفته:- معناى(فِي رَوْضَةٍ
يُحْبَرُونَ) اين است كه: در باغى فرح مىكنند، بقدرى كه اثر و نشانه تنعم در
سيمايشان ظاهر شود [2].