اطرافيان به او گفتند: هديه از عبد اللَّه بن عامر است، آن وقت هديه را پذيرفت‌[1].

از ظاهر دو روايت و مخصوصا روايت اخير برمى‌آيد كه آيه شريفه در باره بعضى از صحابه نازل شده، ولى سياق آيه با اين حرف نمى‌سازد.

[1] الدر المنثور، ج 5، ص 149.