(يَأْتِيكُمْ بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ ) معناى‌(تَسْكُنُونَ فِيهِ) اين است كه: در آن از خستگى و تعبى كه از كار روز به شما مى‌رسد، بياساييد.

(أَ فَلا تُبْصِرُونَ‌)- آيا نمى‌بينيد - منظور از اين ديدن، تفهم و تذكر است، و چون چنين بينايى و شنوايى نداشته‌اند پس ايشان كور و كرند، و در اينكه در آخر يك آيه فرموده: آيا نمى‌بينيد، و در آخر آيه ديگر فرموده: آيا نمى‌شنويد، لطيفه‌اى است، و شايد اينكه در آيه دوم كه راجع به يكسره شدن روز است صفت نديدن را ذكر كرده، براى اين باشد كه مناسب با روشنايى است، و در آيه اول كه راجع به يكسره شدن شب است نشنيدن را آورده است، كه خالى از مناسبت با آن نيست.

(وَ مِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ) اين آيه در حكم نتيجه‌گيرى از حجت مذكور در دو آيه قبل است، كه بعد از ابطال دعوى خصم (شرك مشركين) به صورت يك گزارش و خبر ابتدايى آورده، براى اين كه مطلبى است ثابت كه ديگر هيچ معارضى برايش نيست.

لام در جمله‌(لِتَسْكُنُوا فِيهِ)، لام تعليل است. و ضمير در فيه به كلمه ليل بر مى‌گردد. و معنايش اين است كه: خدا براى شما شب قرار داد، تا در آن استراحت كنيد.(وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ)، يعنى و روز قرار داد تا در آن رزقى را كه فضل و عطيه خدا است جستجو نماييد. و بنا بر اين، برگشت جمله لتسكنوا به ليل و جمله لتبتغوا به نهار به طريق لف و نشر مرتب است‌[1].

[1]( و لف و نشر مرتب آن است كه گوينده چند چيز را بشمارد، و پس از شمردن آنها چند صفت يا اثر براى آنها بشمارد، كه اگر صفت و اثر اولى به اولى، و دومى به دومى، و سومى به سومى برگردد، لف و نشر مرتب است، و اگر اولى به سومى و دومى به دومى و سومى به اولى برگردد آن را لف و نشر مشوش مى‌گويند، در اشعار فارسى بهترين لف و نشر مرتب شعر فردوسى است: