در باره موسى و برادرش (ع) روزى كه به سوى ايشان گسيل شدند، گفتند كه:

(يُرِيدانِ أَنْ يُخْرِجاكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِما وَ يَذْهَبا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلى‌)[1].

اين آيه شريفه نقشه‌اى را كه فرعون براى بنى اسرائيل در سر مى‌پروراند تصوير نموده است، و آن نقشه اين بود كه از بنى اسرائيل حتى يك نفر نفس‌كش در روى زمين باقى نگذارد، و اين نقشه را تا آنجا به كار برده بود كه قدرتش به تمامى شؤون هستى آنان احاطه يافته و ترسش همه جوانب وجود آنان را پر كرده بود و آن قدر آن بيچارگان را خوار ساخته بود كه حكم نابودى آنان را مى‌داد، البته اين ظاهر امر بود، و اما در باطن امر اراده الهى به اين تعلق گرفته بود كه آنان را از زير يوغ وى نجات دهد، و ثقل نعمتى را كه آل فرعون و آن ياغيان گردن‌كش را گمراه ساخته بود، از آنان گرفته و به بنى اسرائيل منتقل كند، آرى اراده الهى چنين بود كه تمامى آن اسباب و نقشه‌هايى را كه عليه بنى اسرائيل جريان مى‌يافت، همه را به نفع آنان گرداند و آنچه به نفع آل فرعون جريان مى‌يافت به ضرر آنان تمامش كند، آرى خدا حكم مى‌كند و كسى هم نيست كه حكمش را به تاخير اندازد.

[الهام به مادر موسى 7: موسى را شير بده و چون بر او ترسيدى در دريايش بيانداز]

(وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّ مُوسى‌ أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ ...) كلمه اوحينا صيغه متكلم مع الغير از فعل ماضى باب ايحاء است كه به معناى گفتگوى پنهانى است، و در قرآن كريم در سخن گفتن خداى تعالى با بعضى از مخلوقاتش استعمال مى‌شود كه: يا به طور الهام و افكندن مطلبى به دل كسى صورت مى‌گيرد، هم چنان كه در آيه:(بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحى‌ لَها)[2] و آيه‌(وَ أَوْحى‌ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ)[3]، و آيه‌(وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّ مُوسى‌) به اين معنا آمده، و يا به طور ديگر، نظير وحى به انبياء و فرستادگان خدا و وحى در غير خداى تعالى از قبيل شيطان نيز استعمال مى‌شود، كه به دوستان خود وحى مى‌كند و قرآن در آن باره مى‌فرمايد:(إِنَّ الشَّياطِينَ لَيُوحُونَ إِلى‌ أَوْلِيائِهِمْ)[4].

كلمه القاء به معناى طرح و افكندن است، كلمه يم به معناى دريا و نهر بزرگ است.

و در اين جمله كه فرمود:(وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّ مُوسى‌) با حذف قسمتى از كلمات،

[1] اينان مى‌خواهند شما را با سحر خود از سرزمينتان بيرون نموده، و راه و رسم زندگيتان را به دست نابودى و فراموشى بسپارند. سوره طه، آيه 63.

[2] چون كه پروردگارت به زمين وحى كرده. سوره زلزال، آيه 5.

[3] پروردگارت به زنبور عسل وحى كرد. سوره نحل، آيه 68.

[4] سوره انعام، آيه 121.