نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 15 صفحه : 23
باز (شما آدميان كه بدينسان خلق شدهايد)
همه خواهيد مرد (15).
سپس در روز قيامت به يقين مبعوث مىشويد (16).
و همانا بالاى سر شما (ساكنان زمين) هفت آسمان خلق كرديم و هرگز از
(توجه به) خلق غافل نبودهايم (17).
و ما براى شما آب را به قدر معين از آسمان نازل كرده و در زمين نگاهش
داشتيم، در حالى كه بر نابود كردن آن نيز قادريم (18).
آن گاه ما با آن آب براى شما باغها و نخلستانهاى خرما و انگور ايجاد
كرديم و ميوههاى بسيار كه از آن مىخورديد آفريديم (19).
و درختى (آفريديم) كه از طور سينا بر مىآيد و روغن زيت و خورش مردم
بار مىآورد (20).
و براى شما در مطالعه حال چارپايان عبرتى است، كه از شيرش به شما
مىنوشانيم (با اينكه اين شربت گوارا از شكم او بيرون مىآيد) و در آن چارپايان
براى شما منافع بسيارى است و از خود آنها مىخوريد (21).
و بر آن چارپايان و نيز بر كشتىها در سفر دريا سوار مىشويد (22).
بيان آيات [مراد از انسان در آيه:(وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ
طِينٍ)]
بعد از آنكه خداى سبحان رستگارى مؤمنين را به خاطر اوصافى كه دارند
بيان فرمود، به شرح خلقتشان و نعمتهايى كه به آنان ارزانى داشته كه چگونه تدبير
امورشان را كرده و تدبير خود را با خلقت خود توأم ساخته، مىپردازد تا معلوم شود
اوست رب انسان و رب هر موجود ديگر، و بر همه واجب است كه تنها او را بپرستند و
شريكى برايش نگيرند.
(وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ
طِينٍ) در مجمع البيان مىگويد: كلمه سلالة اسم براى هر چيزى
است كه از چيزى كشيده و بيرون آورده شود، بر وزن كساحة كه اسم است
براى چيزى كه جاروب شود[1].
و ظاهر سياق اين است كه مراد از انسان نوع بشر باشد كه در نتيجه شامل
آدم (ع) و همه ذريه او مىشود. و مراد از خلق خلق ابتدايى است كه در
آن آدم (ع) را از گل آفريده و آن گاه نسل او را از نطفه قرار داده است اين آيه و
آيه بعدش در