اينچنين است، و هر كه عقوبت كند نظير آن عقوبت كه ديده است آن گاه بر او ستم كنند خدايش نصرت دهد كه خدا بخشنده و آمرزگار است (60).

اين چنين است، زيرا خدا شب را به روز و روز را در شب فرو مى‌برد و خداوند شنوا و بينا است (61).

اين چنين است، زيرا خداى يكتا است كه حق است و هر چه سواى او مى‌خوانند باطل است و او والا و بزرگ است (62).

مگر نبينى كه خدا از آسمان آبى نازل كند كه زمين سبز شود و خدا دقيق و كاردان است (63).

هر چه در آسمانها و زمين است از او است و خدا بى‌نياز و ستوده است (64).

مگر نمى‌بينى كه خدا كائنات زمين را به خدمت شما گرفته. و كشتى‌ها را كه به فرمان وى به درياها روان است و آسمان را نگاه مى‌دارد تا جز به اذن وى به زمين نيفتد كه خدا با مردم مهربان و رحيم است (65).

اوست كه شما را زنده مى‌كند و مى‌ميراند و باز زنده‌تان مى‌كند كه هر آينه انسان كفران پيشه است (66).

بيان آيات‌

اين آيات غرض سابق را تعقيب نموده، ثواب كسانى را كه هجرت كرده و سپس در جهاد در راه خدا كشته شدند و يا مردند بيان مى‌كند، البته در خلال اين بيان جملاتى هم در تحريك و تشويق به جهاد، و در وعده نصرت آمده، مانند جمله‌(ذلِكَ وَ مَنْ عاقَبَ بِمِثْلِ ما عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِيَ عَلَيْهِ لَيَنْصُرَنَّهُ اللَّهُ ...).

و اين آيات خصوصيتى دارند كه در هيچ جاى قرآن كريم اين خصوصيت نيست و آن اين است كه اين هشت آيه كه پشت سر هم قرار دارند هر يك با دو اسم از اسماى حسناى الهى ختم مى‌شوند مگر اسم جلاله كه آن نيامده است.

و در نتيجه اگر ضمير هو را هم اسم بدانيم، شانزده اسم در اين هشت آيه آمده است: 1- هو 2- خير الرازقين 3- عفو 4- غفور 5- سميع 6- بصير 7- على 8- كبير 9- لطيف 10- خبير 11- غنى 12- حميد 13- رؤوف 14- رحيم 15- عليم 16- حليم. و در آيه نهم آمده كه او زنده مى‌كند و مى‌ميراند و نيز او حق است و ملك آسمان و زمين از او است و اين در معناى چهار اسم است: محيى ، مميت ، حق و مالك يا ملك كه با اين چهار اسم بيست‌