مى‌خواند و مى‌پرستد ...[1].

مؤلف: اين روايت را صدوق در كتاب توحيد خود با مختصر اختلافى نقل كرده‌[2].

و در الدر المنثور است كه فاريابى، عبد بن حميد، ابن جرير، ابن منذر، ابن ابى حاتم، و حاكم- وى حديث را صحيح دانسته- و ابن مردويه از ابن عباس روايت كرده‌اند كه در ذيل آيه‌(مَنْ كانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ) گفته: يعنى كسى كه بپندارد كه خدا، محمد 6 را در دنيا و آخرت يارى نمى‌كند،(فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّماءِ) يعنى طنابى به سقف خانه خود بياويزد(ثُمَّ لْيَقْطَعْ) پس خود را خفه كند تا بميرد[3].

مؤلف: هر چند اين حرف تفسيرى است از ابن عباس و ليكن در حقيقت معناى شان نزول را در بر دارد و به همين جهت ما آن را نقل كرديم.

[1] اصول كافى، ج 2، ص 413.

[2] توحيد صدوق.

[3] الدر المنثور، ج 4، ص 347.