ابى سفيان گفت: تو هم اين را بدان كه آنچه گفتى به خاطر دفاع از من نبود، بلكه به خاطر تعصبى بود كه به دودمان خود دارى، پس اين آيه نازل شد:(وَ إِذا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُواً ...)[1].

مؤلف: اين روايت مانند روايت قبليش با آيه شريفه آن طور كه بايد انطباق ندارد.

و در مجمع البيان آمده كه از ابى عبد اللَّه، امام صادق (ع) روايت شده كه وقتى امير المؤمنين (ع) مريض شد و برادرانش به عيادتش آمده، پرسيدند حالت چطور است يا امير المؤمنين؟ فرمود: بسيار بد، گفتند: از مثل شما توقع نمى‌رفت چنين پاسخى بدهيد. فرمود خداى تعالى فرموده است: (وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً)- شما را به خير و شر آزمايش مى‌كنيم ، كه مراد از خير، سلامتى و غنا است، و مراد از شر، مرض و فقر است‌[2].

و نيز در مجمع البيان در ذيل آيه:(أَ فَلا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها) گفته است: بعضى گفته‌اند: مقصود از آن نقص زمين به مرگ علما است، و اين معنا از امام صادق (ع) هم روايت شده، كه فرمود: نقصان زمين، رفتن علما است‌[3].

مؤلف: در تفسير سوره اعراف گفتارى در معناى اين حديث گذشت.

و در توحيد از على (ع) روايت كرده كه در حديثى در پاسخ كسى كه از آن جناب از معناى آياتى كه بر وى مشتبه شده بود پرسش كرده بود، فرمود: اما آيه شريفه‌(وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً) مقصود از آن ميزان عدل است كه روز قيامت خلايق با آن مؤاخذه مى‌شوند و خداوند در ميان خلايق نسبت به يكديگر با آن حكم مى‌كند و جزاء مى‌دهد[4].

و در كتاب معانى به سند خود كه به هشام مى‌رسد روايت كرده كه گفت از امام صادق (ع) پرسيدم معناى آيه‌(وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً) چيست؟ فرمود موازين قسط، انبيا و اوصياى ايشانند[5].

مؤلف: اين روايت را كافى هم به سند خود ولى به طور رفع از آن جناب آورده‌[6] و ما روايات ديگرى در تفسير سوره اعراف آورديم و تا آنجا كه برايمان ميسور بود پيرامون آنها بحث كرديم.

[1] الدر المنثور، ج 4، ص 318.

[2] مجمع البيان، ج 7، ص 46.

[3] مجمع البيان، ج 7، ص 49.

[4] توحيد صدوق، ص 268.

[5] معانى الاخبار، ص 31.

[6] اصول كافى، ج 1، ص 419.