بعضى‌ها[1] گفته‌اند: جمله‌(وَ أَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَ ما هَدى‌) تكذيب آن كلامى است كه فرعون به قوم خود گفته بود كه:(وَ ما أَهْدِيكُمْ إِلَّا سَبِيلَ الرَّشادِ)[2] بنا بر اين نظريه، ديگر جمله‌(وَ ما هَدى‌) تاكيد و تكرار معناى‌(وَ أَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ) نخواهد بود.

بحث روايتى [ (دو روايت در ذيل آيات مربوط به داستان موسى 7 و فرعون)]

در نهج البلاغه، امام (ع) فرموده: موسى (ع) بر جان خود احساس ترس نكرد، بلكه از اين ترسيد كه جهال غالب آيند و دولت ضلال مسلط گردد[3].

مؤلف: معنايش همان معنايى است كه ما در تفسير آيه بيان كرديم.

و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم و ابن مردويه، از جندب بن عبد اللَّه بجلى روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: هر جا ساحرى ديديد او را بكشيد، آن گاه اين آيه را تلاوت فرمودند:(وَ لا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتى‌) و فرمودند يعنى ساحر هر جا پيدا شد امنيت ندارد[4].

مؤلف: اينكه چگونه معناى مذكور در حديث با آيه شريفه منطبق مى‌شود كه سياق آيه نيز محفوظ بماند خيلى روشن نيست.

[1] مجمع البيان، ج 7، ص 23.

[2] من شما را جز به راه رشد راهنمايى نمى‌كنم. سوره مؤمن آيه 29.

[3] نهج البلاغه صبحى صالح، ص 51.

[4] الدر المنثور، ج 4، ص 303.